Στο μέσον της εβδομάδας που πέρασε, οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, Σαμαράς και Βενιζέλος, αντιμέτωποι με την ανοιχτή αμφισβήτηση στα κόμματά τους και μετά το κρύο ντους του πρωθυπουργού στο Βερολίνο, αποφάσισαν να ζητήσουν από τη Βουλή την ψήφο εμπιστοσύνης που δεν τους δίνει ο λαός.

Οι προσπάθειες να αποκρυβεί το περιεχόμενο των συζητήσεων με την τρόικα μέσα από την κατάλληλη βοήθεια των συστημικών ΜΜΕ δεν κατορθώνει να σκεπάσει τη γενική λαϊκή κατακραυγή. Η κατάρρευση της επίσημης κυβερνητικής αφήγησης περί απαλλαγής από την τρόικα και το Μνημόνιο, κατάρρευση την οποία προκαλεί η αρνητική στάση ακόμη και των εταίρων και των συμμάχων των κυρίων Σαμαρά και Βενιζέλου, δημιουργεί ένα πολιτικό κενό το οποίο εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη χώρα. Ούτε έξω πάμε καλά...

Η συζήτηση στη Βουλή θα ξεκινήσει την ερχόμενη Τετάρτη, δηλαδή μία εβδομάδα μετά την ανακοίνωσή της. Ώς τότε, όμως, το θέμα συζητείται. Συζητείται στον δημόσιο διάλογο, με μολύβι και χαρτί, όπου πολιτικοί, δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες μετρούν "κουκιά". Συζητείται, όμως, και στις ουρές. Στις ουρές των τραπεζών για τον ΕΝΦΙΑ, στις ουρές όπου ηλικιωμένοι περιμένουν ώρες στο Σύνταγμα για μια δωρεάν καρδιολογική εξέταση ρουτίνας.

Και στη μία περίπτωση και στην άλλη, τα αποτελέσματα είναι κατεδαφιστικά για την κυβέρνηση. Η φιλοδοξία της πλέον περιορίζεται στο αν θα συγκεντρώσει, μέσες - άκρες, την τυπική πλειοψηφία, δηλαδή τις ψήφους των βουλευτών των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης, κάτι που αποτελεί σιωπηρή παραδοχή ότι η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί από τη φιλοδοξία να συγκεντρώσει 180 "πρόθυμους" και πως η ψήφος εμπιστοσύνης αποτελεί κίνηση με εμβέλεια το πολύ τριών μηνών.

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την οριακή δυνατότητα να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, που ισοδυναμεί με παραδοχή της αδυναμίας της, εκτιμώντας πως αλλιώς δεν διαθέτει ούτε καν αυτούς τους τρεις μήνες. Αυτή είναι και η διαπίστωση, που μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ευχή και των ανθρώπων που στέκονται με τις ώρες στις ουρές και συζητούν μεταξύ τους: Να φύγουν, ει δυνατόν χθες!