Η κυβέρνηση βγήκε από τη διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης πιο αποδυναμωμένη και υπό προθεσμία, πλην όμως θα επιδιώξει με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο να σχηματίσει προεδρική πλειοψηφία για να αποφύγει μια ταπεινωτική ήττα. Ακολουθεί την πρακτική: ή εγώ στην εξουσία, ή γαία πυρί μιχθήτω. Η πανικόβλητη αυτή στάση της μπορεί, όμως, να αποσταθεροποιήσει την ίδια ακόμη περισσότερο και να συρθεί σε εκλογές πιο νωρίς από τον Μάρτη.
Στο οικονομικό επίπεδο, επιχειρεί να αρθρώσει μια νέα αφήγηση, να δώσει μια πλασματική υπόσχεση ώστε να επανασυγκροτήσει κοινωνικές συμμαχίες, να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι τελειώνουν τα βάσανά μας, ότι βγαίνουμε από το Μνημόνιο και αργά αλλά σταθερά παίρνουμε τον δρόμο της ανάκαμψης.
Πρόκειται για ένα απόλυτα αποπροσανατολιστικό εγχείρημα, αφού όχι μόνο δεν έχει σκοπό να ακυρώσει τις πολιτικές των Μνημονίων, αλλά αντίθετα τις επεκτείνει .Προσπαθεί απλά να τροποποιήσει τους όρους εποπτείας διατηρώντας στο ακέραιο τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Είναι σαν αυτό που λέει ο λαός μας :όχι Γιάννης, Γιαννάκης.
Μάλιστα, αυτή την επικοινωνιακή διαχείριση είναι διατεθειμένη να τη χρεώσει ακριβά στον ελληνικό λαό βγαίνοντας στις αγορές. Διότι είναι άλλο πράγμα να βγαίνεις στις αγορές για να στηρίξεις ένα διαφορετικό φιλολαϊκό - αναπτυξιακό πρόγραμμα και άλλο πράγμα να πληρώνεις πιο ακριβά επιτόκια για να εφαρμόσεις το ίδιο αντεργατικό πρόγραμμα των Μνημονίων, απλά και μόνο για να εξαπατήσεις τον ελληνικό λαό.
Οι τελευταίες εξελίξεις, πάντως, με την πίεση των αγορών και των δανειστών και την κυβερνητική υπαναχώρηση, αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση στην πραγματικότητα δεν έχει ούτε σαφή στρατηγική, ούτε πολιτική αντοχή. Όσο παραμένει διαμορφώνει μια αποσταθεροποιητική εκκρεμότητα για τη χώρα. Το τοπίο πρέπει να καθαρίσει άμεσα με εκλογές, με αλλαγή πολιτικής και κυβέρνησης.
Με αίσθηση του κατεπείγοντος πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να πολιτευτούμε μακριά από κάθε λογική εφησυχασμού και ευκολίας όσον αφορά την κατάκτηση και επιτυχή άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας, κλείνοντας τα αυτιά μας στις σειρήνες που μας λένε ότι για να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία, πρέπει να βάλει νερό στο κρασί του. Χρειάζεται, επίσης, να διατηρήσουμε σαν κόρη οφθαλμού το ηθικό και πολιτικό πλεονέκτημά μας, ως η νέα δύναμη που δεν έχει εξαρτήσεις από συμφέροντα, η οποία είναι έξω από το παλιό, σάπιο πολιτικό σύστημα, η οποία θα κυβερνήσει με ριζικά διαφορετικό τρόπο μαζί με τον λαό και αυτή η καθαρή εικόνα πρέπει να χαρακτηρίζει την πολιτική, το πρόγραμμα, τα ψηφοδέλτιά του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πιο κρίσιμο ζήτημα είναι να δημιουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα ανεπίστρεπτο ρεύμα εκλογικής νίκης και να κατακτήσει την πολιτική ηγεμονία. Αυτό δεν θα κριθεί τόσο στην κορυφή όσο στον λαό, που πρέπει να κληθεί να γίνει ο πρωταγωνιστής της ιστορικής αυτής πολιτικής αλλαγής και γι' αυτό ο πολιτικός μας σχεδιασμός δεν μπορεί να εξαντλείται σε κοινοβουλευτικές πρακτικές και πρωτοβουλίες, καθόλα χρήσιμες κατά τα άλλα.
Η ανάπτυξη μαζικού κινήματος, με επιμέρους και συντονισμένους αγώνες, για τα οξυμμένα προβλήματα όπως είναι: η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, η αποτροπή των απολύσεων, το χτύπημα της ανεργίας, τα κόκκινα δάνεια, η υπεράσπιση του ασφαλιστικού, ο κατώτερος μισθός και οι συλλογικές συμβάσεις, είναι σήμερα αναγκαία όσο ποτέ.
Ιδιαίτερα σημαντικό, επίσης, ζήτημα είναι η σχεδιασμένη, εξωστρεφής παρέμβαση των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ το αμέσως επόμενο διάστημα με στόχο τη δημιουργία μιας ευρείας πολιτικής συμμαχίας «των από κάτω», σε χώρους εργασίας και κατοικίας, ενός μαζικού πολιτικού κινήματος ανατροπής και ριζοσπαστικής αλλαγής.
Κρίσιμο ζήτημα, τέλος, είναι η εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα είναι το αντίπαλο πρόγραμμα στον νεοφιλελευθερισμό, στα μονοπώλια, στα Μνημόνια, στην πρακτική της υποτέλειας και της εξάρτησης. Η Θεσσαλονίκη ήταν μια καλή αρχή, αλλά πρέπει να συμπληρωθεί με τη συνολική μας πρόταση για την παραγωγική ανασυγκρότηση, την αναδιανομή, τη δημοκρατική μεταρρύθμιση του κράτους, και την οργάνωση της συμμετοχής και του ελέγχου της κοινωνίας, για ένα νέο πρότυπο εργασίας με πλήρη δικαιώματα και ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, για την κατάκτηση ισότιμων σχέσεων σε ευρωπαϊκό και διεθνές πεδίο. Πρέπει πιο καθαρά να φανεί η σύνδεση των άμεσων με τους μεσοπρόθεσμους στόχους και περαιτέρω με τη σοσιαλιστική προοπτική. Η αντιπαράθεσή μας πρέπει να γίνεται με όρους μιας νέας αφήγησης, με αντιπαραβολή συνολικών σχεδίων όπου, σε κάθε πλευρά του προγράμματος, θα φαίνεται η διαφορά μας σε επίπεδο: αξιών, κριτηρίων, στόχων, προτεραιοτήτων, μέσων και έκφρασης ταξικών συμφερόντων. Το πρόγραμμά μας πρέπει να μετασχηματιστεί σε κοινωνικό αίτημα και πρόγραμμα πάλης όλων των λαϊκών στρωμάτων που εκπροσωπούμε.
