1. Η Δημοκρατία, η Ευρώπη και η Ελλάδα δεν είναι πλαστικές σημαίες, σκηνοθετημένα συνθήματα κι άδειο πουκάμισο. Έχουν αντίκρυσμα ιστορίας και πολιτισμού, με πραγματικό περιεχόμενο ζωής. Άξιον εστί για τους λαούς να υπερασπίζονται τις οικουμενικές διακηρύξεις και κατακτήσεις των αγώνων τους, να αντιστέκονται σε όσους τους ζητούν τον αυτοεξευτελισμό τους, να διεκδικούν την διεύρυνση κι εμβάθυνση της Δημοκρατίας έναντι της χρεωκρατίας και των τεχνοκρατικών μηχανισμών της. Όταν όλοι μιλάνε, σήμερα, για τις εκφυλιστικές αλλοιώσεις και στρεβλώσεις της πολιτικής και κοινωνικής Ευρώπης, των δημοκρατικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών της, είμαστε οργανικά ενταγμένοι στην Ευρώπη όχι για να νομιμοποιούμε κακέκτυπες πρακτικές και ανάλγητες πολιτικές, αλλά για να επιδιώξουμε, με αλληλεγγύη, δικαιοσύνη κι αλληλοσεβασμό, την αλλαγή τους.
2. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ιδρυτικές καταστατικές αρχές ισοτιμίας, αλληλεγγύης και δημοκρατικής σύνθεσης του εθνικού και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Αυτές οι ιδρυτικές αρχές και το πλαίσιο αμοιβαίας συνύπαρξης παραβιάζονται ωμά, από πρακτικές διευθυντηρίων και ηγεμονικές νοοτροπίες, που θυμίζουν περισσότερο τον Έμπορο της Βενετίας του Σαίξπηρ, τον ανάλγητο τοκογλύφο που ζητούσε για την αποπληρωμή του, απ’ τον ανήμπορο οφειλέτη του, ένα κομμάτι απ’ τις σάρκες του. Όλοι ομολογούν ότι το κατ’ ευφημισμό σχέδιο στήριξης της Ελλάδας ήταν εξ αρχής λάθος. Τότε γιατί το ομολογημένο και σχεδιασμένο λάθος πρέπει να εφαρμοστεί μέχρις τελικής εξοντώσεως της Ελλάδας; Όλοι, επίσης, αποδέχονται ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και η κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα έχουν εξαντλήσει τα όρια αξιοπρεπούς ύπαρξης. Τότε γιατί τα εξουθενωτικά μέτρα εντείνονται και η χώρα περιφέρεται στα παζάρια των αργυραμοιβών;
3. Η Ελλάδα δεν είναι χώρα παρίας. Είναι οντότητα ιστορίας και πολιτισμού. Οι έλληνες πολίτες δεν είναι χωρίς ταυτότητα, αυτογνωσία και αξιοπρέπεια, για να χρειάζονται αγοραίους τηλεξουσιαστές ως εθνικούς καθοδηγητές και κινδυνολόγους προπαγανδιστές ως διερμηνευτές της ζώσας ιστορίας. Ο δημοκρατικός κοινοβουλευτισμός των πολιτών δεν φοβάται τη λειτουργία του συντάγματος, αλλ’ απεναντίας την εμπιστεύεται στον πατριωτισμό των πολιτών. Όλοι βλέπουν ότι κάθε μέρα επιδιώκεται ο περιορισμός της εσωτερικής διάστασης της δημοκρατίας, η μεταποίηση του ενεργού πολίτη σε ενεργούμενου, της αντιπροσωπευτικής εξουσίας διακυβέρνησης σε υποτελή συμμόρφωση προς υποδείξεις διευθυντηρίων.
4. Όχι, λοιπόν, στον περιορισμό και την αλλοίωση της δημοκρατίας. Όχι στην ανάλγητη εκμετάλλευση της κοινωνίας και του εθνικού πλούτου. Όχι στα εξωθεσμικά κέντρα και τα διαπλεκόμενα διευθυντήρια, που εκβιάζουν τη λαϊκή κυριαρχία, εκφοβίζουν τις συνειδήσεις, εκμαυλίζουν την πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική Ευρώπη. Όχι σε όλους εκείνους τους μηχανισμούς που απεργάζονται παρασκηνιακά σενάρια ελεγχόμενων κινήσεων. Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι παρά δημοκρατική κι αξιοπρεπής. Όπως και η Ευρώπη ή θα είναι δημοκρατική και κοινωνική ή δεν θα μπορέσει να ολοκληρωθεί.
Αθήνα, 03/07/2015
Νίκος Α. Κωνσταντόπουλος
