Λέγεται ότι πρέπει να κρατήσεις μια απόσταση από τα πράγματα για να μπορέσεις να τα κρίνεις με επάρκεια. Αναλογικά, μπορεί μια χώρα να κρίνεται πιο σωστά απ’ έξω, από τους ξένους. Όσοι παρακολουθούν την κάλυψη από τα ξένα ΜΜΕ της ελληνικής πολιτικής κατάστασης, αλλά και όσοι μιλάνε με φίλους στο εξωτερικό, συγκλίνουν σε ένα συμπέρασμα: η εικόνα της Ελλάδας προς τα έξω είναι αυτή μιας χώρας που βυθίζεται σε τριτοκοσμική φτώχεια και συγκλονίζεται από περιστατικά αιματηρής βίας. Η χτεσινή δολοφονία των δύο νεαρών νεοναζί στο Ν. Ηράκλειο ήρθε να κάνει ακόμα χειρότερη αυτήν την ήδη τραγική εικόνα.

Όσο και αν είναι αδιαμφισβήτητη η ροπή των ΜΜΕ στην υπερβολή, η «απ’ έξω» εικόνα της Ελλάδας δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ο Αντώνης Σαμαράς εκλέχτηκε υποσχόμενος δύο πράγματα: Πρώτον, ότι θα οδηγούσε τη χώρα έξω από το μνημονιακό πλαίσιο της μαζικής φτώχειας και της πρωτοφανούς ανεργίας. Δεύτερον, ότι θα επέβαλε την «τάξη», πατάσσοντας τη «βία και την ανομία». Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή του, όχι μόνο δεν έχει εκπληρώσει τις δύο υποσχέσεις του, αλλά τα πράγματα χειροτερεύουν διαρκώς. Η αίσθηση που αποκομίζουν οι πολίτες είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση.

Μόνο η ανατροπή της σημερινής κατάστασης, με τους όρους του μαζικού κινήματος και της δημοκρατίας, μπορεί να βάλει φραγμό στην πτώση για να αρχίσει σιγά σιγά η πορεία της ανόρθωσης.