Το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Βερολίνο όσο και αν περιβάλλεται από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο με τον μανδύα της διεκδίκησης ικανών περιθωρίων για να ασκήσει η ελληνική μνημονιακή κυβέρνηση μια κάποια υποφερτή πολιτική, δεν αλλάζει επ’ ουδενί ο χαρακτήρας του: ο κ. Σαμαράς πηγαίνει εκεί με απλωμένο το χέρι! 
Το μόνο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί προς την κ. Μέρκελ είναι το πολιτικό κλίμα που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα και πιέζει αφόρητα την κυβέρνηση μετά την προγραμματική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη. Αλλά αυτό, ταυτόχρονα, στερεί το σταθερό έδαφος που του χρειάζεται για να στηριχθεί και να υποστηρίξει ότι η κυβέρνησή του μπορεί να σωθεί αν πάρει μία «ανάσα» που στην ούγια της θα γράφει «Γερμανία». 
Όμως, και η κ. Μέρκελ δεν έχει απεριόριστα περιθώρια. Παρά το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος της καγκελαρίας κ. Ζάιμπερτ έσπευσε να διασαφηνίσει ότι «όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι σε διμερές», δηλαδή να αδειάσει από κάθε σοβαρό περιεχόμενο τη συνάντηση, αναμενόταν να αναζητηθούν «ψίχουλα» για να συμπεριλαμβάνονται ενδεχομένως στον προϋπολογισμό του 2015.
Εν τω μεταξύ, η κυβερνητική προπαγάνδα οργίαζε στο τέλος της εβδομάδας ισχυριζόμενη ότι το κυβερνητικό σχέδιο είναι «εκλογές εκτός μνημονίου» και «χωρίς την παρουσία του ΔΝΤ»! Πολλά ήταν τα σενάρια, με αριθμούς, που εξασφάλιζαν, σχεδόν μαγικά, και τα απαραίτητα κεφάλαια για τη χρηματοδότηση της οικονομίας. Ταυτόχρονα, ο κ. Χαρδούβελης επέμενε ότι «διαγραφή χρέους δεν αποτελεί επιλογή» της κυβέρνησης… 
Η κυβέρνηση, πράγματι, βρίσκεται σε λαβύρινθο.