Αργύρης Παναγόπουλος - ΑΥΓΗ
Η Τ. Χριστοδουλοπούλου, αντιπρόεδρος της ελληνικής βουλής και πρώην αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, συμμετείχε στη διήμερη Εθνική Συνδιάσκεψη της «Άλλης Ευρώπης με το Τρίπρα» , που πραγματοποιήθηκε στο Μιλάνο στις 19 και 20 Μαρτίου.
Οι ακτιβιστές της «Άλλης Ευρώπης με το Τρίπρα» επιφύλαξαν μια ιδιαίτερα θερμή υποδοχή στη Τασία Χριστοδουλοπούλου, η οποία τους ευχαρίστησε για την αλληλεγγύης τους προς τον ελληνικό λαό και τη κυβέρνησή του και τη μαζική συμμετοχή τους στην Ελλάδα τόσο στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου όσο και του δημοψηφίσματος.
Η Τ. Χριστοδουλοπούλου συναντήθηκε με εκπροσώπους εθελοντικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων που έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη τους στον ελληνικό λαό και σε μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή ανάλαβε να μεταφέρει στην «Αλληλεγγύη του Πειραιά» τις σχολικές τσάντες που συγκέντρωσαν ακτιβίστριες περιμένοντας να δουν τα προσφυγόπουλα να περνούν τις πόρτες των ελληνικών σχολείων.
Επίσης η Τ. Χριστοδουλοπούλου επισκέφθηκε τη 13η ετήσια έκθεση της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας στο Μιλάνο «Κάνε το σωστό πράγμα», όπου είχε την ευκαιρία να συναντηθεί μεταξύ άλλων με εκπροσώπους από την Ηθική Τράπεζα έως το τεράστιο πολιτιστικό και κοινωνικό οργανισμό Arci και τη καθολική Caritas.
Η παρέμβαση της Τ. Χριστοδουλόπουλου τη Κυριακή 20 Μαρτίου στη συζήτηση της «Άλλης Ευρώπης με το Τσίπρα» στο Μιλάνο με τη συμμετοχή της αντιπροέδρου του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το γραμματέα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, τους ευρωβουλευτές της «Άλλης Ευρώπης με το Τρίπρα» και εκπροσώπους από τη Die Linke, το Μπλόκο της Πορτογαλίας και κοινωνικών κινημάτων και οργανώσεων:
Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θα ήθελα να σας μιλήσω για την απρόβλεπτη ελληνική κοινωνία. Εδώ και πέντε με έξι χρόνια αντιμετωπίζουμε μια σκληρή λιτότητα, που αντί να δυναμώσει την ακροδεξιά και τα κόμματα του συστήματος, όπως είδαμε σε άλλες χώρες της Ευρώπης, δυνάμωσε την αριστερά και έφερε το ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση.
Η προσφυγική κρίση και η άφιξη στην Ελλάδα εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων αντί να κινητοποιήσει ξενοφοβικά και ρατσιστικά αντανακλαστικά κινητοποίησε την αλληλεγγύη, την ευαισθησία και τη βοήθεια των Ελλήνων πολιτών.
Σε ότι αφορά τις σχέσεις μας με τη Τουρκία οι επιφυλάξεις της ελληνικής κοινωνίας ανάγονται στο 1974 και στη παράνομη κατοχή της Τουρκίας σε ένα μεγάλο τμήμα του νησιού της Κύπρου και φυσικά στην εσωτερική αντιδημοκρατική πολιτική της.
Στις τρις αυτές μεγάλες προκλήσεις, της λιτότητας, του προσφυγικού και των σχέσεων με τη Τουρκία, η ελληνική κοινωνία αντιδρά συνειδητά ή ασυνείδητα από μια αριστερή σκοπιά και αυτό αποτελεί μια πραγματική εξαίρεση για το σύνολο της Ευρώπης, γιατί η αντίθεσή της στη Τρόικα και τα μνημόνια ποτέ δεν την έκανε να αισθάνεται εχθρότητα απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντίθετα θεωρεί ότι η Ευρώπη αποτελεί ένα προνομιακό χώρο για να αναπτυχθούν οι αγώνες όλων των Ευρωπαίων εργαζομένων και όλων των Ευρωπαίων πολιτών για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους. Η ελληνική κοινωνία δεν αντέδρασε από εθνικιστική σκοπιά στα μνημόνια, αλλά από αριστερή σκοπιά.
Το ίδιο ισχύει και για τους πρόσφυγες, γιατί ποτέ δεν σκέφθηκε ότι έχουν άλλη θρησκεία, ή χρώμα, ότι θα επηρεάσουν την ελληνική ταυτότητα. Η ελληνική κοινωνία είναι φανατικά εναντίον του πολέμου και για αυτό θέλει να προστατεύσει τα θύματα του πολέμου που είναι οι πρόσφυγες.
Αυτό που μας απασχολεί σήμερα με την Τουρκία είναι να μη δημιουργήσουμε ένα έδαφος με το οποίο η Τουρκία θα καταστρατηγήσει τα δικαιώματά τους, γιατί αυτή τη στιγμή η Τουρκία θεωρείται μη ασφαλής χώρα κατά το προσφυγικό δίκαιο. Δεδομένου ότι έχει μια υπηρεσία ασύλου στην οποία δεν έχουν πρόσβαση όλοι οι πρόσφυγες, με την έννοια της γρήγορης και αδέκαστης – δίκαιης κρίσης των αιτήσεών τους και δεν έχουν κοινωνικά δικαιώματα, όπως της εργασίας, της στέγης, των επιδομάτων και την απεριόριστη πρόσβαση στην Υγεία, για το λόγο αυτό οι περισσότεροι πρόσφυγες από τη Συρία ζουν στους καταυλισμούς σε τριτοκοσμικές συνθήκες. Επίσης θεωρούμε ότι όλο αυτό τον καιρό δεν ήταν η Τουρκία που δεν μπορούσε να ελέγξει τους διακινητές, αλλά έπαιζε με τους πρόσφυγες για να διεκδικήσει μια καλύτερη θέση στην ευρωπαϊκό συσχετισμό. Η Ευρώπη το γνωρίζει πολύ καλά, αλλά επιτρέπει να μετατραπεί ένα καθαρά ευρωπαϊκό πρόβλημα, το γεγονός ότι η είσοδος ων προσφύγων στην Ελλάδα είναι η είσοδος στην Ευρώπη, σε ένα καθαρά ελληνοτουρκικό θέμα.
Αυτή τη στιγμή αισθανόμαστε μια αυτοπεποίθηση γιατί το προσφυγικό έχουμε στην Ελλάδα την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία, αλλά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η παραμονή και ο εγκλωβισμός τόσων ανθρώπων στην Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση.
Για αυτό θέλουμε τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη σας και για αυτό μεταφέρουμε με πολύ χαρά τις σχολικές τσάντες που μου έδωσαν οι γυναίκες για την «Αλληλεγγύη του Πειραιά», γιατί με τη δική σας συμπαράσταση και τα μάχη που θα δώσουμε και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τους ευρωβουλευτές της «Άλλης Ευρώπης με το Τσίπρα» πιστεύω ότι θα επιμείνουμε ότι το πρόβλημα των προσφύγων είναι πρόβλημα της Ευρώπης και πως η Ευρώπη θα πρέπει να το λύσει, γιατί μια Ευρώπη 500 εκατομμυρίων κατοίκων μπορεί πάρα πολύ εύκολα να δεχθεί τους πρόσφυγες που ζητάνε μια καλύτερη ζωή με ανοικτά τα σύνορά της.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Ο χαιρετισμός της Τ. Χριστοδουλόπουλου το Σάββατο 20 Μαρτίου στο άνοιγμα της συνδιάσκεψης της «Άλλης Ευρώπης με το Τσίπρα» στο Μιλάνο:
Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι,
Χαίρομαι, θα έλεγα ότι είμαι ευτυχής που βρίσκομαι σήμερα εδώ στην εκδήλωση για το προσφυγικό και μάλιστα μια ημέρα μετά την απόφαση της Συνόδου Κορυφής για τη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας.
Χαίρομαι που βρίσκομαι με τις αριστερές και τους αριστερούς της Ιταλίας, τις συντρόφισσες και τους συντρόφους της 'Άλλης Ευρώπης με το Τσίπρα", που συμμεριζόσαστε τις ίδιες ανησυχίες και αγωνίζεστε μαζί μας με το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστέας για να απελευθερώνουμε την Ευρώπη από τη νεοφιλελεύθερη λιτότητα.
Χαίρομαι που βρίσκομαι στην Ιταλία που έχει αντιμετωπίσει έντονες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, που έχει θαλάσσια σύνορα και καταλαβαίνει τι προϋποθέτει αυτό, αν επιδιώξεις να τα ελέγξεις, δηλαδή να απωθήσεις πους μπακ και κίνδυνο ζωής.
Χαίρομαι που βρίσκομαι σε μια χώρα που έχει πλούσια εμπειρία στα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα, είτε με την επιχείρηση ΜΑΡΕ ΝΟΣΤΡΟΥΜ, μετά τον πνιγμό χιλιάδων ανθρώπων, είτε με το νησί της ΛΑΜΠΕΝΤΟΥΖΑ, νησί υποδοχής και τόπος ελπίδας για χιλιάδες ανθρώπους.
Τώρα όλη η Ευρώπη ξέρει, αυτό που εμείς ξέρουμε πρώτοι, ότι το προσφυγικό θα είναι το μεγάλο ζήτημα του 21ου αιώνα.
Θα είναι το ζήτημα που θα ενώνει χώρες, κινήματα, οργανώσεις αλληλεγγύης, ανθρώπους και θα χωρίζει ταυτόχρονα άλλους εντός και εκτός εθνικών συνόρων, που στερούνται ανθρωπισμού, αλληλεγγύης και σεβασμού της νομιμότητας. Θα είναι το ζήτημα που θα απειλήσει την ίδια την ύπαρξη της ενωμένης Ευρώπης και θα δοκιμάσει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες στην πορεία τους προς το μέλλον.
Αισθάνομαι υπερήφανη που βρίσκεται στην Ελλάδα, στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία για το προσφυγικό.
Μια ακόμα φοβική χώρα στα Βαλκάνια, μια ακόμα χώρα που θα κήρυττε ανεπιθύμητους τους πρόσφυγες και θα χρησιμοποιούσε κάθε μέσο για την αποτροπή εισόδου τους στη χώρα, θα αποτελούσε ένα βαρύ πλήγμα για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, για τα προσφυγικό δίκαιο, για την ίδια την ιστορία της Ευρώπης.
Το γεγονός ότι το 2015, που αυξήθηκαν οι ροές από την Τουρκία ήταν στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΕΦΆΡΜΟΣΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΉ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΉ ΝΟΜΙΜΌΤΗΤΑ, ήταν ο κύριος παράγοντας από τη μια για να αναγνωριστεί επιτέλους το πρόβλημα ως ευρωπαϊκό και από την άλλη στο να υποχρεωθεί η Ευρώπη, στην αρχή από αμηχανία και αιφνιδιασμό να δεχτεί ένα μεγάλο αριθμό προσφύγων, άσχετα αν στη συνέχεια επικράτησαν οι εθνικοί εγωϊσμοί και η βαρβαρότητα.
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σταυροδρόμι.
Η Συνθήκη της Γενεύης του 1951 και το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης του 1967 ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΊΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ.
Ο αριθμός των προσφύγων φοβίζει, ωσάν και να είναι εχθροί και να επιδιώκουν τον εποικισμό. Σε μια Ευρώπη των 500 εκατ. Ο αριθμός των Σύρων προσφύγων που αναζητούν ένα ασφαλές καταφύγιο, ενώ προφανώς είναι διαχειρίσιμος, δημιουργεί πανικό και τρόμο.
Παρά ταύτα προτιμούν να κατεδαφίσουν συνθήκες προστασίας, το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία παρά να εκπληρώσουν τις διεθνείς υποχρεώσεις τους.
Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που κάποιοι εμπνεύστηκαν και σχεδίασαν στο παρασκήνιο, πήγαινε χέρι-χέρι με το κλείσιμο του βαλκανικού διαδρόμου, που όλοι αποδέχτηκαν, ανεξάρτητα αν έκαναν τη βρώμικη δουλειά οι χώρες των δυτ. Βαλκανίων με την Αυστρία.
Η κοινή επιθυμία ήταν να σταματήσει η είσοδος προσφύγων στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στα εξωτερικά της σύνορα της Ελλάδας, δηλ. στα ελληνικά νησιά Έτσι στη συμφωνία αποφασίστηκε οι Σύροι να παραμείνουν στην Τουρκία ή στις γειτονικές χώρες, έναντι οικονομικής βοήθειας, οι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα να παραμείνουν στην Ελλάδα και να επαναπροωθούνται στην Τουρκία όσοι θα εισέλθουν παράνομα στην Ελλάδα από τις 20.3.
Για κάθε έναν που θα επιστρέφεται ένας άλλος Σύρος από τον καταυλισμό θα εγκαθίσταται σε κάποια χώρα της Ευρώπης. Γιατί ο εισελθών παράνομα θα αποκλείεται, ώστε έτσι να αποτραπεί η συνέχιση των ροών.
Μετανάστες ή πρόσφυγες θα μπορούν να αιτούνται άσυλο, το οποίο θα εξετάζεται στον τόπο άφιξης τους, δηλ. στα ελληνικά νησιά με τη βοήθεια ειδικών που θα στείλει η ΕΕ.
Όσοι μετά την ταυτοποίηση προκύπτει ότι είναι μετανάστες ή απορριφθεί η αίτηση ασύλου τους, θα επαναπροωθούνται στην Τουρκία.
Υπάρχουν δυο γρίφοι στην απόφαση αυτοί, που χρειάζονται διευκρίνιση. Συγκεκριμένα πώς είναι δυνατόν να επαναπροωθείται ένας Σύρος στην Τουρκία, αφού είναι πρόσφυγας και απαγορεύεται σύμφωνα με το άρθρο 33 της Σύμβασης της Γενεύης κάθε μέτρο εναντίον του πρόσφυγα, που ζητά διεθνή προστασία σε μια χώρα. Πώς θα αρνηθεί η Ελλάδα τη διεθνή προστασία, στέλνοντας το Σύρο πρόσφυγα στην Τουρκία, είναι πραγματικά γρίφος. Ο δεύτερος γρίφος είναι ότι για να στείλεις πρόσφυγα σε Τρίτη χώρα και όχι φυσικά στη χώρα από την οποία έφυγε λόγω κινδύνου ζωής, πρέπει η χώρα αυτή να χαρακτηρίζεται ασφαλής Τρίτη χώρα.
Όμως η Τουρκία, σύμφωνα με τα διεθνή και ενωσιακά πρότυπα δεν συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις τα ασφαλούς τρίτης χώρας.
Όχι μόνο γιατί η υπηρεσία ασύλου της δεν τηρεί τις διεθνείς προδιαγραφές δίκαιης και ανεξάρτητης κρίσης, αλλά και γιατί δεν έχει θεσμοθετημένα κοινωνικά δικαιώματα για τους πρόσφυγες.
Ήδη δεν περιλήφθηκε στη συμφωνία ρύθμιση που υπήρχε στο προσχέδιο και προέβλεπε μαζικές απελάσεις και επαναπροωθήσεις, χωρίς να προηγηθεί ατομική κρίση. Χάρις στις καταγγελίες διεθνών οργανώσεων, όπως η Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ, η Διεθνής Αμνηστία, οι Γιατροί χωρίς σύνορα κλπ. Αποκλείστηκε ο όρος αυτός από τη συμφωνία, αν και τόσο στο πρωτόκολλο της συνθήκης της Γενεύης όσο και ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ που αποτελεί πρωτότυπο δίκαιο απαγορεύει στο άρθρο 17 την ομαδική απέλαση.
Πολύ περισσότερο απαγορεύεται η απέλαση/επαναπροώθηση των αιτούντων άσυλο, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα πρόσβασης σε αυτό και πλήρη δικαστική προστασία και σε δεύτερο βαθμό κρίσης, αν απορριφθεί από την υπηρεσία η αίτηση τους.
Είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής υποκρισίας που υπάρχει στην ΕΕ, το γεγονός ότι τους δυο αυτούς γρίφους που είναι ενάντια στο πνεύμα και στο γράμμα της Συνθήκης της Γενεύης, δεν θα τα χρεωθεί η ΕΕ, αλλά η Ελλάδα και η Τουρκία.
Αξιοποιώντας το γεγονός της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα, της πραγματικής αδυναμίας μας να φιλοξενήσουμε σε αξιοπρεπείς συνθήκες τόσο μεγάλο αριθμό προσφύγων, δωροδοκώντας μας με οικονομική βοήθεια μας υποχρεώνουν να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη της παραβίασης των διεθνών συνθηκών.
Το ίδιο έκανε και με τους Βαλκάνιους γείτονες μας, τους οποίους πίεσε να κλείσουν τα σύνορα στους πρόσφυγες, ενώ αυτοί δήθεν ήταν υπέρ των ανοιχτών συνόρων.
Πιέζοντας μας από τη μια με το κλείσιμο των βόρειων συνόρων μας και από την άλλη με τις ανεξέλεγκτες ροές από την Τουρκία στα θαλάσσια σύνορα μας, μας υποχρεώνουν εμάς που σαν χώρα και σαν κυβέρνηση σεβαστήκαμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, να τα καταπατήσουμε δείχνοντας στη διεθνή κοινότητα ότι η σκοπιμότητα πάντα θριαμβεύει.
Σε μια χώρα που κρατάει ψηλά την τιμή της Ευρώπης, σε μια χώρα που οι πολίτες της εκφράζουν τόσο απλόχερα την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες, επιχειρούν να μας μετατρέψουν σε διώκτες των προσφύγων και στην αποκήρυξη της μέχρι σήμερα πολιτικής μας.
Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη στιγμή, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη, ζητάμε την αλληλεγγύη της Ιταλικής αριστεράς και της Ιταλικής κοινωνίας, ώστε να αποτρέψουμε αυτό τον κατήφορο που σχεδιάζεται με τόσο σατανικό τρόπο.
Ο πόλεμος και οι εμφύλιες συρράξεις που γέννησαν την προσφυγιά, στις οποίες συμμετέχουν άμεσα ή έμμεσα οι περισσότερες χώρες του κόσμου, είναι εκτός συζήτησης και συμφωνίας. Θύματα είναι οι πρόσφυγες , η ειρήνη, οι διεθνείς συνθήκες και χώρες σαν την Ελλάδα που εκτός από τον εκβιασμό της λιτότητας, θα έχει και τον εκβιασμό να είναι ο χωροφύλακας των προσφύγων ώστε να μην μετακινηθούν στις χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης.
Η γηραιά ήπειρος παραδομένη στο νεοφιλελευθερισμό, δεν μπορεί να αντισταθεί στη νέα προσπάθεια επιστροφής στη βαρβαρότητα.
Μια ακόμα περίπτωση υποχώρησης από τα ανθρώπινα δικαιώματα και κυρίως μια ακόμα απόδειξη ανικανότητας των ηγετών της Ευρώπης να διαχειριστούν τα προβλήματα του καιρού τους με ανθρωποκεντρική ματιά.
Όμως η κοινωνία των πολιτών της Ευρώπης εκφράζει με πολλούς τρόπους την αλληλεγγύη και το θαυμασμό της στους πρόσφυγες της Συρίας και στην Ελλάδα, που τους φιλοξενεί.
Είναι η πιο σπουδαία παρακαταθήκη που αναδείχθηκε τον τελευταίο χρόνο, απέναντι στις ακροδεξιές, ρατσιστικές και ξενοφοβικές κραυγές.
Σας ευχαριστώ πολύ.
