to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Η μοίρα της Αφρικής μπορεί να αλλάξει

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί εκτενή περίληψη της εισήγησης του Πάνου Τριγάζη, σε εκδήλωση του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ με τίτλο «Αγώνες για Ειρήνη και Ανάπτυξη στην Υποσαχάρια Αφρική»


Η Ομάδα Εργασίας για την Υποσαχάρια Αφρική του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ, είχε την πρωτοβουλία μιας εκδήλωσης με θέμα Αγώνες για Ειρήνη και Ανάππτυξη στην Υποσαχαρια Αφρική». Μια εκδήλωση που άνοιξε ένα νέο πεδίο προβληματισμού και δράσης για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μας ενδιαφέρουν κατά προτεραιότητα οι κοινωνικοί και φιλειρηνικοί αγώνες στην Αφρική, οι δυνάμεις της αριστεράς - με όποια μορφή και αν εμφανίζονται - και των κοινωνικών κινημάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ευρωκεντρικό κόμμα, πεδίο δράσης του είναι όλος ο κόσμος, οι διεθνείς του σχέσεις θέλουμε να παγκοσμιοποιηθούν, και στην κατεύθυνση αυτή εργαζόμαστε, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούμε στηρίγματα και στους αγώνες του ελληνικού λαού, κατά των πολιτικών σκληρής λιτότητας και υπέρ της ειρήνης στην ταραγμένη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Σε καμιά περίπτωση, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για την Ευρώπη και το μέλλον της, δεν αγνοεί το γεγονός ότι ο σύγχρονος κόσμος της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, έχει πολλά κοινά προβλήματα και η αλληλεξάρτηση των χωρών και λαών της γης βαίνει αυξανόμενη.

Με άλλα λόγια, οι εξελίξεις σε όλες τις ηπείρους, μας αφορούν άμεσα. Γι αυτό μιλάμε και για εναλλακτική παγκοσμιοποίηση ως ΣΥΡΙΖΑ και ως Ευρωπαϊκή Αριστερά. Δεν δαιμονοποιούμε την παγκοσμιοποίηση, όπως κάνουν οι ακραίοι εθνικιστές και νεοφασίστες στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Με αυτό το πνεύμα βρεθήκαμε στο Πόρτο Αλέγκρε, στη Βομβάη και στην Τύνιδα με την πεποίθηση ότι «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», «ένας κόσμος που να χωράει πολλούς κόσμους», σύμφωνα με ένα σύνθημα του επαναστατικού κινήματος των Ζαπατίστας.

Στον ΟΗΕ σήμερα ανήκουν 194 κράτη-μέλη, τα οποία στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν υπήρχαν όταν ιδρύθηκε ο παγκόσμιος οργανισμός το 1945. Ας θυμηθούμε ότι τα ιδρυτικά κράτη-μέλη του ήταν μόλις 51 μεταξύ των οποίων μόλις 3 χώρες της Αφρικής, η Αιθιοπία, η Αίγυπτος και η Νότια Αφρική.

Οι νικηφόροι αγώνες κατά της αποικιοκρατίας έφεραν στο παγκόσμιο προσκήνιο νέα έθνη και χώρες, που ποτέ πριν δεν είχαν κρατική υπόσταση. Με άλλα λόγια, οι εθνικές ταυτότητες διαμορφώθηκαν μέσα και στις συνθήκες της αποικιοκρατίας. Κι αυτό είναι μια απάντηση σε όσους κινδυνολογούν για την εξαφάνιση των εθνικών ταυτοτήτων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή άλλων υπερεθνικών ενώσεων.

Κάτι που δεν είναι ευρύτερα γνωστό, είναι ότι υπάρχει και στην Αφρική η τάση για παναφρικανική συνεργασία και υπερεθνική ολοκλήρωση, παρά τις μεγάλες διαφοροποιήσεις, πολιτικές, οικονομικές, πολιτισμικές, επιπέδου ανάπτυξης, που επικρατούν στο σύνολο της ηπείρου.

Στην Υποσαχάρια Αφρική, συνεχίζονται οι ξένες επεμβάσεις, ιδιαίτερα από τη Γαλλία, αλλά και οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει από το 2006, με απόφαση του τότε υπουργού Άμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, την λεγόμενη Αfricom, δηλαδή, την λεγόμενη Αμερικανική Αφρικανική Δύναμη, με στόχο να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αφρική.

 

Όσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει πολλές συμφωνίες συνεργασίας με την Αφρικανική Ένωση και με αφρικανικές χώρες και υποπεριφερειακές αφρικανικές δομές συνεργασίας, αλλά ο ρόλος της στην Αφρική, είναι αντίστοιχος με εκείνον που διαδραματίζει στην Ουκρανία τους τελευταίους μήνες.

Ως ΣΥΡΙΖΑ και ως Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, έχουμε επίγνωση ότι η μοίρα της Αφρικής δεν είναι η υπανάπτυξη, η φτώχεια, η θανατηφόρα επιδρομή του Αids, οι πόλεμοι στο εσωτερικό και μεταξύ των χωρών της, η νεοαποικιακή εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, η φυγή στο εξωτερικό του καλύτερου επιστημονικού δυναμικού της, γνωστή και ως “brain drain” .

Δεν είναι η μετατροπή εδαφών της σε σκουπιδότοπους των λεγόμενων αναπτυγμένων χωρών ή σε νεκροταφεία πυρηνικών, τοξικών και άλλων αποβλήτων.

Δεν είναι η πρόσδεσή της σ΄ένα μοντέλο ανάπτυξης που «παράγει ανισότητες με τον ίδιο φυσιολογικό τρόπο που τα ορυκτέλαια παράγουν ατμοσφαιρική ρύπανση», όπως έλεγε ο μεγάλος ιστορικός Έρικ Χομπσμπάουμ.

Η Αφρική στο σύνολό της και ειδικότερα η Υποσαχάρια Αφρική έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης, μπορεί να γίνει η ανερχόμενη ήπειρος στον 21ο αιώνα.


Η Αφρική έχει γεννήσει μεγάλους επαναστάτες, όπως οι Πατρίς Λουμούμπα, Νέλσον Μαντέλα, και άλλους, όπως και μεγάλες μορφές του πνεύματος και των τεχνών , καθώς και του αθλητισμού.

Στην Αφρική βρήκε διέξοδο και ο ρομαντισμός πολλών διεθνών επαναστατών, όπως του Τσε Γκεβάρα, ο οποίος βρέθηκε το 1965 στην χώρα του Πατρίς Λουμούμπα, το Κονγκό, για να πολεμήσει τον ιμπεριαλισμό, λίγο προτού φύγει για τα βουνά της Βολιβίας, όπου δολοφονήθηκε τον Οκτώβρη του 1967.

Αφρική και Ελλάδα

Σε ότι αφορά τις σχέσεις της Ελλάδας με την Υποσαχάρια Αφρική, αλλά και την Βόρειο Αφρική, υπάρχουν πολλές δυνατότητες ανάπτυξής τους. Αρκεί να αξιοποιηθεί το υπόβαθρο που έχουν δημιουργήσει τόσο οι αξιόλογες ελληνικές κοινότητες που έζησαν παλαιότερα και εξακολουθούν να ζουν σε πολλές αφρικανικές χώρες, ενώ πρέπει να αξιοποιηθεί και το γεγονός ότι πολλοί αφρικανοί έχουν σπουδάσει στα ελληνικά πανεπιστήμια, με αξιόλογες επιστημονικές επιδόσεις. Επιπλέον, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, υπάρχουν στην Ελλάδα πολλοί μετανάστες και πρόσφυγες από αφρικανικές χώρες, που έχουν δημιουργήσει και τις αντίστοιχες κοινότητες. Με όλες αυτές τις κοινότητες το Τμήμα μας επιδιώκει να αναπτύξει σχέσεις αλληλεγγύης και συνεργασίας, στο πλαίσιο της πολιτικής που ακολουθούμε ως σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά, για την ένταξη των μεταναστών και προσφύγων στην ελληνική κοινωνία με όλα τα δικαιώματά τους. Διότι η δική μας προσέγγιση για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι επιλεκτική, ούτε σε καμιά περίπτωση εθνοκεντρική. Από την ίδια τους τη φύση τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφορούν όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, εθνικότητα φύλλο ή σεξουαλικό προσανατολισμό. Αυτή η προσέγγιση αποτελεί κατάκτηση του παγκόσμιου πολιτισμού και οφείλουμε να την υπερασπιζόμαστε κάθε στιγμή.

Τέλος, στην Ελλάδα έχουν αναπτυχθεί μεγάλα κινήματα αλληλεγγύης με τους αγώνες των λαών της Αφρικής. Αγωνιζόμενη για τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την ειρήνη στις δύσκολες μετεμφυλιοπολεμικές συνθήκες, η ελληνική νεολαία είχε συγκλονιστεί από τη δολοφονία του Πατρίς Λουμούμπα, το 1962, και συμμετείχε στις διεθνείς κινητοποιήσεις αλληλεγγύης με τον λαό του Κονγκό. Αργότερα, η ελληνική αριστερά, και το ελληνικό δημοκρατικό κίνημα συμμετείχε ενεργά στο κίνημα αλληλεγγύης με τους λαούς της νοτιότερης Αφρικής κατά του βάρβαρου και απάνθρωπου καθεστώτος του Άπαρτχαϊντ. Θυμάμαι τούτη την ώρα μια σπουδαία πρωτοβουλία, που είχαν αναλάβει τρεις άνθρωποι του πολιτισμού, με πρωτοβουλία του τραγουδιστή Λάκη Χαλκιά για την κυκλοφορία ενός μουσικού δίσκου το 1989 με τίτλο «Αφρική Τώρα». Η πρωτοβουλία αυτή είχε ενταχθεί στο παγκόσμιο κίνημα κατά του Άπαρτχαϊντ και είχε υποστηριχθεί από το Γραφείο Πληροφόρησης του ΟΗΕ που υπήρχε τότε στην Αθήνα, καθώς και από τον τότε βοηθό Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, τον φίλο μας Σωτήρη Μουσούρη, ο οποίος είχε βοηθήσει να παρουσιαστεί ο δίσκος στην έδρα του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη τον Οκτώβρη του 1990, λίγους μήνες πριν απελευθερωθεί από τις φυλακές ο Νέλσον Μαντέλα, απελευθέρωση που απετέλεσε την αρχή του τέλους του Άπαρτχαϊντ.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)