Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, οι απόπειρες αυτοκτονίας, αυξάνονται τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αλλά και το αμέσως επόμενο διάστημα.

Πράγμα που είναι απολύτως λογικό…

Στην κρατικά διατεταγμένη, εικονική «γιορτινή ατμόσφαιρα» («είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα!») αντιπαραβάλλονται η χρόνια ανεργία, ηλικιωμένοι άνθρωποι χωρίς μέριμνα, άνθρωποι μόνοι, άνθρωποι με ανεκπλήρωτες επιθυμίες και διαψευσμένες ελπίδες. Πρόσφατα, έρευνα του ΟΟΣΑ, έδειξε ότι οι  Έλληνες βαθμολογούν με «0» την ικανοποίηση που αντλούν από τη ζωή τους και εμφανίζονται ως οι πιο δυστυχισμένοι από τους κατοίκους των 36 χωρών-μελών του Οργανισμού.

Αυτό το κοντράστ («γιορτινής» εικονικής πραγματικότητας και αλήθειας) μπορεί να οδηγήσει άνετα ακόμα και σε αυτοκτονικό ιδεασμό. 
Και ακόμα, σημειώστε, σας παρακαλώ:

Τον απίστευτα κιτς «γιορταστικό καλλωπισμό» των δρόμων. Θεέ μου, πιο κακόγουστος πεθαίνεις!

Και αν δεν σας φτάνει ούτε αυτός, διαβάστε τις παρακάτω γραμμές (που επαναλαμβάνονται διαρκώς, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κάθε χρόνο):

 «Η νύκτα της Γέννησης δε σημαίνει τίποτα άλλο παρά μία πραγματική ελπίδα αναγέννησης του ανθρώπου και ολόκληρου του κόσμου, μία ουσιαστική ευκαιρία μετάβασης από τη θλίψη στην αισιοδοξία».

Απύθμενα γελοίες, χαζοχαρούμενες ανοησίες, που θα έκαναν ακόμα και έναν εντελώς ισορροπημένο άνθρωπο να θέλει να κόψει τις φλέβες του από αφόρητη πλήξη και αηδία...

Παρακαλώ πολύ, επιτρέψτε μου μια έκκληση στους κρατούντες (κράτος και εκκλησία):

Λίγη αυτοσυγκράτηση δεν θα έβλαπτε. Η μεγάλη δόση ανοησίας είναι επικίνδυνη για αρκετούς από τους συνανθρώπους μας.

Για τέλος, άφησα έναν αυθεντικό, ιστορικό διάλογο:

- Τι αισθάνεστε τις άγιες αυτές ημέρες των εορτών;

- Απολύτως τίποτα.

Διάλογος ανάμεσα σε δημοσιογράφο και τον Παλαμά, έξω από την Εθνική Βιβλιοθήκη, Χριστούγεννα του 1927.