Για την απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Πρόεδρος της GUE / NGL Gabi Zimmer, σχολιάζει:
“Σεβόμαστε απόλυτα τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις επιθυμίες του βρετανικού εκλογικού σώματος. Εναπόκειται τώρα στις Βρυξέλλες και το Λονδίνο το να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος προς τα εμπρός που θα είναι δίκαιος και για τις δύο πλευρές κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την έξοδο.”
“Δυστυχώς, το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια εκστρατεία που βασίζεται στην καπηλεία του φόβου, την παραπληροφόρηση και μισές αλήθειες και από τις δύο πλευρές, δόθηκε στους Βρετανούς ψηφοφόρους μια δυαδική επιλογή ανάμεσα σε μια ολοένα και πιο αντιδημοκρατική, ασύδοτη νεοφιλελεύθερη ατζέντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή ένα όραμα νοσταλγικό, ξενοφοβικό και αντι-μεταναστευτικό για το Ηνωμένο Βασίλειο.”
“Η Βρετανία πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για την απόφαση αυτή αμέσως. Δεν δεχόμαστε την πρόταση του Ντέιβιντ Κάμερον να περιμένει μέχρι τον Οκτώβριο για ένα νέο Πρωθυπουργό να αποφασίσει πότε θα αρχίσουν οι επίσημες διαπραγματεύσεις για την απόσυρση. Σήμερα είναι η μέρα που ο λαός του Ηνωμένου Βασιλείου αποφάσισε να φύγει. Δεν θα δεχτούμε ο Κάμερον να παίξει ένα βρώμικο παιχνίδι τώρα, προκειμένου να κερδίσει χρόνο για να βρει τρόπους για να μην εφαρμόσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.”
“Κοιτάζοντας προς τους Ιρλανδούς φίλους και συναδέλφους μας ελπίζουμε ότι η ιρλανδική ειρηνευτική διαδικασία θα συνεχιστεί και ότι η βρετανική έξοδος από την ΕΕ δεν θα κάνει τη διαδικασία να σταματήσει ή να αλλοιωθεί.”
“Υποστηρίζουμε τους Ιρλανδούς συναδέλφους μας που καλούν για μια ψηφοφορία για την ιρλανδική ενοποίηση μετά από την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ.” “Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να προβληματιστεί σχετικά με το Brexit και να ρίξει μια σκληρή ματιά στον εαυτό της ως προς το γιατί η πλειοψηφία των Βρετανών ψηφοφόρων επέλεξε να φύγει μετά από 43 χρόνια και γιατί αυξάνεται και η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών της ΕΕ προς την ΕΕ.”
“Η ΕΕ έχει απόλυτη ανάγκη προοδευτικής μεταρρύθμισης, και η νεοφιλελεύθερη και με γνώμονα τη λιτότητα ημερήσια διάταξή της δεν έχει μόνο βλάψει τα -σύντομα- 27 κράτη-μέλη, αλλά ακόμα αιμορραγεί την υποστήριξη από εκείνους που αγωνίζονται για μια κοινωνική ΕΕ που βασίζεται στην αλληλεγγύη.”
“Το πρόβλημα θα οξυνθεί μόνο αν η προοδευτική μεταρρύθμιση καθυστερήσει περαιτέρω. Το Brexit και η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού αποτελούν δριμύ κατηγορητήριο ότι η νεοφιλελεύθερη ελίτ έχει αποκολλήσει τον εαυτό της και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ από την πλειοψηφία του πληθυσμού.” “Το Brexit θα πρέπει να χρησιμεύσει ως μια κλήση αφύπνισης προς εκείνους που νοιάζονται για το ευρωπαϊκό σχέδιο,” καταλήγει η Τσίμερ.
