Η γάτα του Σρέντινγκερ είναι ένα νοητικό πείραμα, που χαρακτηρίζεται και ως παράδοξο. Επινοήθηκε από τον Αυστριακό φυσικό Έρβιν Σρέντινγκερ το 1935 και το σενάριο παρουσιάζει μια γάτα, η οποία μπορεί να είναι ταυτόχρονα ζωντανή και νεκρή, με την κατάστασή της να συνδέεται με προηγούμενο τυχαίο γεγονός. Στο πείραμα αυτό, μια γάτα βρίσκεται κλειδωμένη σε έναν θάλαμο μαζί με μια φιάλη με δηλητήριο, το οποίο θα απελευθερωθεί και θα τη σκοτώσει αν τύχει να διασπαστεί μια μικρή ποσότητα ραδιενεργής ουσίας. Στην κβαντική μηχανική, η ραδιενεργή ουσία βρίσκεται σε υπέρθεση, δηλαδή διασπάται και ταυτόχρονα δεν διασπάται. Και αυτό σημαίνει ότι η γάτα του Σρέντινγκερ είναι ταυτόχρονα και ζωντανή και νεκρή.
Αν και ο επιστήμονας δεν μπήκε στη διαδικασία να υποδείξει τη ράτσα του τετράποδου, το βέβαιο είναι πως, στην περίπτωση διεξαξωγής του πειράματος με μια γάτα Ιμαλαΐων, θα καταλήξουμε στο εξής παράδοξο: Η γάτα είναι νεκρή, αλλά νομίζει πως είναι ακόμα ζωντανή.
Διαψεύδοντας, λοιπόν, τον Σρέντινγκερ η δική μας γάτα βιώνει τον «θάνατο» μέσα στην απόλυτη παραδοξότητα της επιβίωσης χωρίς καμία λειτουργία των ζωτικών της οργάνων. Πρόκειται για μια κλινικά νεκρή γάτα, που πιστεύει πως ζει και βασιλεύει παρότι η ραδιενεργή ουσία με την οποία χρόνια συνυπήρχε στον θάλαμο διασπάστηκε απελευθερώνοντας όλο της το δηλητήριο. Και ενώ όλοι μπορούν να αισθανθούν την αποφορά της δολοφονικής αυτής ουσίας, η γάτα από την πλευρά της όχι μόνο αρνείται να αποδεχτεί το μοιραίο, αλλά αντιθέτως επιμένει στην ύπαρξη και όγδοης ζωής.
Αν και, σύμφωνα με τον επιστημονικό διάλογο που αναπτύχθηκε μεταξύ των ειδικών της κβαντομηχανικής στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, ο Αϊνστάιν ήταν αυτός που έσωσε μέσω των συλλογισμών του στο παρά πέντε τη γάτα του Σρέντινγκερ από τη δηλητηρίαση, στη δική μας περίπτωση, όσους επιστήμονες και να επιστρατεύσουμε, η γάτα μας έχει εξαντλήσει και τις επτά ευκαιρίες που της αναλογούσαν και η παραδοξότητα του νεκροζώντανου οργανισμού της βαίνει προς τη λήξη.
Π. Κατσάκος
