Η ιστορική Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης αποτελεί ουσιαστικά παρελθόν, καθώς η διοίκηση ανήγγειλε στους εργαζομένους της, την πρόθεσή της να κλείσει τα δύο από τα τρία εναπομείναντα εργοστάσιά της. Η ανακοίνωση αυτή έρχεται να ταράξει τα νερά του success story της κυβέρνησης Σαμαρά, καθώς ο υπουργός Οικονομικών, Γκίκας Χαρδούβελης, που έχει αναλάβει την εξυγίανση της χώρας, κρίνει πως το κλείσιμο των εργοστασίων είναι προς όφελος της Οικονομίας. Το αξιοσημείωτο είναι πως τη μελέτη που εισηγήθηκε το κλείσιμο της ΕΒΖ την εκπόνησε εταιρία συμβούλων στην οποία η σύζυγος του κ. Χαρδούβελη εκτελούσε χρέη αναπληρώτριας διευθύντριας.
Η εταιρία συμβούλων «Kantor» είχε αναλάβει την εκπόνηση αρκετών μελετών για έργα της κυβέρνησης Σαμαρά αλλά και για μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας. Μια από αυτές ήταν και η μελέτη για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, η οποία, όπως λέει στο koutipandoras.gr ο πρόεδρος των εργαζομένων, Ευάγγελος Μπιμπισίδης, εκπονήθηκε και παρουσιάστηκε στη διοίκηση τον περασμένο Μάρτιο, συμπτωματικά τον ίδιο μήνα που η σύζυγος του Γκίκα Χαρδούβελη υπέβαλε την παραίτησή της από την εταιρία. Η Σούζαν Μπετζιάν βρισκόταν στη θέση της αναπληρώτριας διευθύντριας της εταιρίας από τον Ιανουάριο, ενώ αποχώρησε ώστε να μην υπάρχουν ζητήματα ασυμβίβαστου με τον σύζυγό της.
Πολλά ερωτηματικά εγείρονται όχι μόνο από αυτή την περίεργη σύμπτωση, αλλά και από το γεγονός ότι η διοίκηση της εταιρίας δεν γνωστοποίησε ποτέ το περιεχόμενο της μελέτης στους εργαζομένους, παρά μόνο ανακοίνωσαν πως οι συμβουλές της Kantor θα ακολουθηθούν κατά γράμμα.
“Μας είπαν πως προχωρούν με βάση τη μελέτη της Κάντορ”, δήλωσε ο κ. Μπιμπισίδης. “Μας είπαν πως θα υπάρξει αναστολή λειτουργίας στα δύο εργοστάσια και πως υπολογίζουν ανάκαμψη της εταιρίας σε 5 χρόνια. Το αν θα επαναλειτουργήσει κάποιο από τα εργοστάσια, θα εξαρτηθεί από την παραγωγή των αγροτών την επόμενη χρονιά. Όμως, ποιος αγρότης θα καλλιεργήσει τεύτλα δίπλα σε ένα κλειστό εργοστάσιο; Κανείς”, συμπληρώνει ο πρόεδρος των εργαζομένων.
Τα σχέδια της εταιρίας περιλαμβάνουν ακόμη την μετακίνηση των μισών εργαζομένων στο τελευταίο εργοστάσιο στο Πλατύ, ενώ οι υπόλοιποι θα μείνουν -άκουσον άκουσον- στα μέρη τους, ώστε να συντηρούν τα δύο κλειστά εργοστάσια!
Το μεθοδικό κλείσιμο μιας υγιούς εταιρίας
Με μια σωρεία αποφάσεων από το 2006 έως και σήμερα, η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης έφτασε από μια υγιής και κερδοφόρα επιχείρηση που κάλυπτε τις ανάγκες Ελλάδας και Βαλκανίων σε ζάχαρη, να καταντήσει μια πτωχευμένη εταιρία που οδεύει προς την κάλαθο των αχρήστων.
Σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, το κλείσιμο των εργοστασίων έρχεται ως συνέπεια των εξευτελιστικών τιμών που έδωσε, για άλλη μια χρονιά, στους αγρότες η ΕΒΖ, με αποτέλεσμα να μην καλλιεργηθούν πολλά στρέμματα. Συνολικά, φέτος καλλιεργήθηκαν 78.000 στρέμματα τεύτλων, από τα 428.000 στρέμματα που καλλιεργούνταν το 2005, όταν η εταιρία διαχειριζόταν και τα 5 εργοστάσιά της.
Κλείνει τα εργοστάσιά της, ξανά
Μέσα στην τελευταία 10ετία, η ΕΒΖ έκλεισε τα εργοστάσιά της σε Λάρισα και Ξάνθη, σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς, ώστε αυτά να μετατραπούν σε εργοστάσια παραγωγής βιοαιθανόλης. Τα σχέδια δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Αυτή τη στιγμή, το εργοστάσιο στη Λάρισα χρησιμοποιείται ως συσκευαστήριο για εισαγόμενη ζάχαρη, ενώ το εργοστάσιο της Ξάνθης φιλοξενεί... αράχνες.
Στα τρία εργοστάσια (Ημαθία, Σέρρες, Ορεστιάδα) και συνολικά στην εταιρία, φέτος απέμειναν να εργάζονται 265 εργαζόμενοι από τους 1.300 που απασχολούνταν περίπου πριν από 10 χρόνια. Επίσης, έχει συρρικνωθεί στο ελάχιστο και ο αριθμός των εποχιακών εργαζομένων που σε φουλ ρυθμούς παραγωγής έφτανε περίπου τους 800 εργαζόμενους.
Τον περασμένο Μάρτιο, κηρύχθηκε άγονος και ο τρίτος διαγωνισμός για την πώληση του 82,3% της ΕΒΖ που ανήκει στην υπό εκκαθάριση ΑΤΕ, κάτι που δείχνει την επιδίωξη των πολυεθνικών να αγοράσουν την ποσόστωση της εταιρίας υποβάλλοντας μια εξευτελιστική προσφορά.
Κλείσιμο “ψηφίζει” και η Πειραιώς
Η ΕΒΖ ήταν μια από τις λίγες μακροχρόνια επικερδείς επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Θυγατρική της ΑΤΕ, κάλυπτε τη ζήτηση ζάχαρης σε Ελλάδα και Βαλκάνια με την παραγωγή της επί σειρά ετών, μέχρι το 2006. Βάσει των τότε κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συνδιαμόρφωσαν και υλοποίησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, η Ελλάδα εκχώρησε σχεδόν το 50% της εθνικής ποσόστωσης σε ζάχαρη, με αποτέλεσμα σήμερα η ποσόστωση να είναι 158.000 τόνοι, από 300.000 που ήταν πριν και αντιστοιχούσε στις ανάγκες της χώρας.
Αν και θυγατρική της ΑΤΕ, η ΕΒΖ υποχρεωνόταν να δανείζεται από τη μαμά εταιρία και μάλιστα με το σχεδόν παράλογο επιτόκιο του 12%. Όταν η ΑΤΕ εξαγοράστηκε σκανδαλωδώς από την Τράπεζα Πειραιώς έναντι πινακίου φακής, τα χρέη της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, ύψους 137 εκ. ευρώ (42 εκατομμύρια περισσότερα από όσα έδωσε η Πειραιώς για να ολόκληρη την ΑΤΕ), πέρασαν στον τραπεζικό κολοσσό.
Σήμερα, και η Πειραιώς προκρίνει τη λύση της αδρανοποίησης των εργοστασίων, προκειμένου να μειωθούν τα αυξημένα λειτουργικά κόστη της βιομηχανίας που σύμφωνα με την εταιρία έχουν εκτινάξει το κόστος παραγωγής στα 900 ευρώ τον τόνο όταν οι τιμές πώλησης έχουν πέσει κάτω από τα 500 ευρώ.
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης είναι ένα μόνο παράδειγμα εταιρίας που εξωθείται στον εργασιακό Μεσαίωνα και την ανέχεια με μεθοδικές κινήσεις, ώστε να καταντήσει έρμαιο των ξένων επενδυτών. Την ίδια στιγμή οι κυβερνώντες διατείνονται την πλασματική ανάπτυξη μιας Ελλάδας που παραπαίει.
