Ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ αποκάλυψε πως ο ίδιος δεν έδωσε ποτέ την εντολή για απομάκρυνση των κιγκλιδωμάτων μπροστά από τον Αγνωστο Στρατιώτη | Μάριος Βαλασόπουλος
Στη συνέχεια εξαφανίστηκαν οι περισσότερες κλούβες των ΜΑΤ, που ήταν μονίμως σταθμευμένες στα κεντρικά σημεία της πόλης. Αποθέωση και πάλι: «Η Αθήνα είναι πια μια ελεύθερη πόλη», γράφουν ο ένας μετά τον άλλο οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων. Από τον πολιτικό όρκο και την απόδοση τιμής στους εκτελεσμένους της Καισαριανής, μέχρι την εμφάνιση χωρίς γραβάτες, η νέα κυβέρνηση αγαπάει τους συμβολισμούς. Και η «απελευθέρωση της πόλης των Αθηνών» είναι ίσως ο ισχυρότερος.
«Δεν το πιστεύω»
«Είμαι στην Ακαδημίας και δεν το πιστεύω!». Αυτή η φράση, πανομοιότυπη με μοναδική διαφορά το σημείο της πόλης, ακούστηκε χιλιάδες φορές την προηγούμενη εβδομάδα. «Είμαι στα Εξάρχεια», «είμαι με τις καθαρίστριες», «είμαι στο Σύνταγμα» με κοινή κατάληξη την έκπληκτη αναφώνηση: «δεν το πιστεύω!» Καμία εντύπωση δεν προκαλεί η έκπληξη πολιτών που πέντε χρόνια επιβίωναν σε μια καγκελόφραχτη δημοκρατία που τους αντιμετώπιζε σαν τον εχθρό λαό.
Είναι πολύ χαρακτηριστικά όσα ακούσαμε σε πηγαδάκι εργαζομένων του Κοινοβουλίου: «Ολα αυτά τα χρόνια ήταν μαρτύριο να δουλεύεις στη Βουλή. Η ηχομόνωση είναι πάρα πολύ κακή, οι φωνές και οι κραυγές πόνου των διαδηλωτών φτάνουν μέχρι μέσα. Κι εμείς ακούγαμε τους συμπολίτες κι έπρεπε να εξυπηρετούμε όλους αυτούς που νομοθετούσαν εναντίον μας». «Ελπίζω ότι τώρα πια θα λέω πως είμαι υπάλληλος της Βουλής με περηφάνια».
Συμβολισμοί
Το πόσο πολύ αυτές οι απλές κινήσεις έχουν αλλάξει τη ζωή μας φαίνεται και από το ρεπορτάζ που διαβάζετε αυτήν τη στιγμή. Ολα αυτά τα χρόνια της λυσσαλέας αστυνομικής βίας εντελώς συνειδητά δεν χρησιμοποιούσαμε τον όρο «υπουργός Προστασίας του Πολίτη». Από σήμερα, και μέχρι αποδείξεως του εναντίου, τον εγκαινιάζουμε. Λοιπόν, ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ αποκάλυψε πως ο ίδιος δεν έδωσε ποτέ την εντολή για απομάκρυνση των κιγκλιδωμάτων μπροστά από τον Αγνωστο Στρατιώτη: «Δεν πήρα κάποιον και του είπα να φύγουν τα κάγκελα. Αυτό δείχνει ότι όλοι μέσα μας ξέρουμε ότι ορισμένα πράγματα δεν πρέπει να είναι έτσι. Λειτούργησε σε συμβολικό επίπεδο αυτή η κίνηση».
«Μετά τις διαδηλώσεις για το δεύτερο μνημόνιο, που πνίγηκαν στα χημικά και φάγαμε πολύ ξύλο, είχα πάθει μπατσοφοβία», μας λέει η 38χρονη Μαρίζα. «Κατέβαινα στο κέντρο μόνο αν δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Μ’ έπιανε ταχυκαρδία μόνο που τους έβλεπα. Ηταν απαράδεκτοι με τις γυναίκες, αραχτοί με τις ασπίδες σε κάθε γωνία, να σε κοιτάζουν στον κώλο και να πετάνε χυδαία σχόλια. Θέλω η αριστερή κυβέρνηση να μη μείνει μόνο στους συμβολισμούς, αλλά να καταργήσει όλα τα σώματα καταστολής. Τι ανάγκη έχει αυτή η κυβέρνηση από σώματα, που μοναδικό σκοπό έχουν να χτυπούν τους πολίτες; Και πόσο ακόμα θα συνεχίζεται η απαράδεκτη κατάσταση να πληρώνουμε εμείς τους βασανιστές μας;».
«Διαφορετική όψη»
Ο Γιώργος κατοικεί στο «άβατο των Εξαρχείων», όπως χαρακτήριζε η προηγούμενη κυβέρνηση τη γειτονιά του: «Ηταν σαν να ζούσα σε εμπόλεμη ζώνη και τα ΜΑΤ ήταν οι τοποτηρητές της κυβέρνησης. Κατάντησαν τα Εξάρχεια η μαύρη τρύπα στη γεωγραφία της Αθήνας. Οι κάτοικοι και οι συλλογικότητες αντισταθήκαμε σθεναρά στην αστυνομοκρατία και τονίζαμε ότι η γειτονιά μας έχει προβλήματα, αλλά κανένα δεν λύνεται από τα ΜΑΤ και τους ασφαλίτες».
Η Τατιάνα Μπόλαρη είναι φωτορεπόρτερ και έχει κι η ίδια υποστεί αστυνομική βία (πρόσφατα ο ΜΑΤατζής που τη χτύπησε καταδικάστηκε για πρόκληση σωματικής βλάβης, αλλά όχι για παράβαση καθήκοντος). «Η Αθήνα έχει σιγά σιγά διαφορετική όψη. Οι εικόνες που είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα να φωτογραφίζουμε σε σχέση με την παρουσία της αστυνομίας φεύγουν και δεν μπορώ να πω ότι θα μου λείψουν», μας λέει η Τατιάνα.
«Η αρχή έγινε με τα κάγκελα στη Βουλή, μετά έφυγαν οι κλούβες από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Και επιτέλους, εδώ και μία εβδομάδα, μπορεί κανείς να κατέβει την οδό Ηρώδου Αττικού ελεύθερα, αφού έφυγαν τα πλαστικά οδοφράγματα που την έκλειναν από τις 9 μ.μ. (πολλές φορές και το πρωί, ειδικά όταν είχε πορεία). Μπορεί κανείς να προσεγγίσει το υπουργείο Οικονομικών και το πανεπιστήμιο, χωρίς να δει κλούβα στην οδό Ακαδημίας.
»Ομως οι εικόνες των αστέγων παραμένουν, χθες το βράδυ είδα αρκετούς στο κέντρο μετά την πορεία. Ελπίζω ότι σιγά σιγά κι αυτές θα εκλείψουν, όχι “ξαφανίζοντάς τους” για... το καλό του τουρίστα, αλλά γιατί θα υπάρξει πραγματική μέριμνα για τους ανθρώπους. Ετσι κι αλλιώς, οι συνάδελφοί μου κι εγώ, που είμαστε τα “μάτια” του πολίτη με τη δουλειά μας, στους δρόμους θα είμαστε και θα το διαπιστώσουμε».
