to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Η αλβανική αριστερά και η αντεπίθεση των από κάτω

Η Organizata Politike προσπαθεί να συσπειρώσει και να εκφράσει τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφία. Έχει οργανική σχέση με το κίνημα «Για το Πανεπιστήμιο» ενώ την ίδια στιγμή προσπαθεί να ενισχύει άλλες κινήσεις πολιτών


Το ιδιαίτερα ζεστό μεσημέρι της 21ης Ιουλίου του 2015 το αλβανικό κοινοβούλιο ψήφισε ως νόμο του κράτους μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση η οποία, μεταξύ άλλων, προβλέπει την επιβολή διδάκτρων στα δημόσια πανεπιστήμια και την δημόσια χρηματοδότηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μια γνωστή νεοφιλελεύθερη συνταγή για την διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων στο βωμό του εκσυγχρονισμού. Η ικανοποίηση ορισμένων επιχειρηματικών κύκλων, των οποίων τα πλοκάμια αρχίζουν με την ιδιοκτησία πανεπιστημίων, επεκτείνονται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωση, αλλά ουδείς γνωρίζει που οριοθετούνται, ήταν ο πραγματικός στόχος. Ο εν λόγω νόμος ψηφίστηκε από 78 βουλευτές σε σύνολο 140 εδρών που διαθέτει η αλβανική βουλή, με το αντιπολιτευόμενο Δημοκρατικό κόμμα να αποχωρεί από την αίθουσα, αν και ήταν εκείνο που επί των ημερών του στην κυβέρνηση είχε ήδη θέσει το πλαίσιο.

Για το Πανεπιστήμιο Για την κοινωνία

Απέναντι, σε αυτή την πολιτική, είτε φωναχτά και ενεργά είτε δειλά – δειλά και σιωπηρά, στάθηκε σημαντικό κομμάτι της ακαδημαϊκής κοινότητας, πράγμα που κατέστησε την όλη διαδικασία μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Από κοινού, φοιτητές και καθηγητές συγκρότησαν στα τέλη του 2013 το κίνημα «Για το Πανεπιστήμιο», το οποίο ανέλαβε ουσιαστική δράση ενάντια στην πρωτοβουλία της (εκάστοτε) κυβέρνησης να σηκώσει ταξικούς φραγμούς στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα μέλη του κινήματος οργάνωσαν πορείες με 1500 - 2000 άτομα, έκαναν εκδηλώσεις για τις συνέπειες του νόμου σε φοιτητικά αμφιθέατρα ενώ παράλληλα προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με την ίδια την κοινωνία. Τα Μ.Μ.Ε, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αν όχι σε όλες, αντιμετώπιζαν τους φοιτητές ως μια χούφτα μπαγαμπόντηδων που «καμιά σχέση δεν έχουν με το πανεπιστήμιο». Αυτό όμως που έχει σημασία είναι πως ο αγώνας των φοιτητών και των καθηγητών συνεχίζεται και με όρους ενεστώτα, παρότι, ο νόμος, όπως προαναφέρθηκε, έχει ήδη ψηφιστεί.   

Τελευταία δράση μάλιστα ήταν η ρίψη αυγών, συνοδευόμενη με τις λέξεις «κλέφτη» και «ντροπή», προς τον πρωθυπουργό της  χώρας Έντι Ράμα, εκ μέρους ακτιβιστών και ακτιβιστριών του εν λόγω κινήματος. Η αντίδραση της αστυνομίας ήταν αναμενόμενα άμεση και βίαιη με αποτέλεσμα οκτώ εξ’ αυτών να βρεθούν στην αντίστοιχη ΓΑΔΑ Τιράνων. Αυτό που δεν ήταν για πολλούς αναμενόμενο ήταν η αλληλεγγύη και τα άμεσα αντανακλαστικά που έδειξε ένα σημαντικό κομμάτι κόσμου όταν βρέθηκε δίπλα στους φοιτητές/ριες, ζητώντας την άμεση απελευθέρωση τους, κάτι που συνέβη οκτώ ώρες αργότερα. Επρόκειτο για μια συμβολική πράξη η οποία σε τελική ανάλυση αντιτίθεται σε όλη την πολιτική ελίτ και δεν είχε στο στόχαστρο μόνο τον νυν πρωθυπουργό. Στις 11 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε πορεία με το πάγιο αίτημα για δημόσια και δωρεάν παιδεία να είναι στην κορυφή της ατζέντας ενώ την ίδια στιγμή ο κόσμος να βγήκε στους δρόμους ενάντια στην αστυνομική βία και αυθαιρεσία.

Αν και ενδιαφέρουσα εκτιμούμε ότι είναι χρήσιμο να ξεπεράσουμε σε αυτό το σημείο την συγκυρία για να απαντήσουμε σε κάποια βασικά ερωτήματα με δεδομένο ότι η ανταπόκριση που έχει βρει το «Για το Πανεπιστήμιο» δεν πρέπει να παραβλεφθεί. Μιλήσαμε πριν για κινητοποιήσεις που άγγιξαν τα 2000 άτομα και δεν είναι καθόλου άσχημα αν σκεφτεί κανείς πως στη κοινή γνώμη η λέξη αριστερά σημαίνει είτε προδοσία επειδή είσαι με τον Ενβέρ Χότζα και το προηγούμενο καθεστώς, είτε νεοφιλελευθερισμός επειδή είσαι με τον Έντι Ράμα και το κόμμα του. Αν προσθέσουμε δε ότι πρόκειται για ένα κίνημα των από κάτω, η σημασία του και η ποιότητά του πολλαπλασιάζεται ραγδαία. Ήταν όμως η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση η τομή που οδήγησε με μιας όλο αυτό τον κόσμο στην αγκαλιά της συλλογικής δράσης; Η απάντηση είναι εν μέρει ναι. Αυτό όμως που πραγματικά είχε προετοιμάσει το έδαφος και «κρύβεται» πίσω από αυτό το ριζοσπαστικό, δεδομένου του πλαισίου, φαινόμενο είναι μια οργάνωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς η οποία ονομάζεται Organizata Politike.

Τις καρδιές μαζί, τα μυαλά μαζί. Το μέλλον είναι όλων μας.

H Organizata Politike περιλαμβάνει την έννοια της πολιτικής στον τίτλο της για να κάνει ξεκάθαρο ότι έχει πολιτικό χαρακτήρα, πράγμα το οποίο απεχθάνονται οι αυτόπαρουσιαζόμενοι ως τεχνοκράτες, πολιτικοί των μεγάλων κομμάτων. Συγκροτήθηκε μετά από τα γεγονότα της 21ης Ιανουαρίου του 2011 όταν σε ειρηνικές πορείες που είχε καλέσει το αντιπολιτευόμενο τότε σοσιαλιστικό κόμμα, δολοφονήθηκαν 3 και τραυματίστηκαν 22 άτομα, από σφαίρες που έφυγαν από το πρωθυπουργικό μέγαρο και τη σωματική βία η οποία ήταν έντονη. Εκείνοι που το απαρτίζουν έχουν σπουδάσει στην πλειοψηφία τους στο εξωτερικό ενώ πολλοί από αυτούς θα ήταν αργότερα εκ των βασικότερων πρωταγωνιστών στο ξεκίνημα του «Για το Πανεπιστήμιο». Η Organizata Politike διοργανώνει διαδηλώσεις για την εργατική πρωτομαγιά, έχει καλέσει σε πορείες αλληλεγγύης υπέρ άλλων λαών που αγωνίζονται, όπως, επί παραδείγματι, για το δημοψήφισμα στην Ελλάδα είχε καλέσει τον κόσμο των Τιράνων να βροντοφωνάξει στους δρόμους υπέρ του όχι, είναι ενάντια σε κάθε φασιστικό, φασιστοειδές και μεγαλοϊδεατισμό, υπερασπίζεται τους δημόσιους και ελεύθερους χώρους ενώ παράλληλα αγωνίζεται για την δημιουργία άλλων, υπερασπίζεται το περιβάλλον και προφανώς τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Επιπλέον, έχει  βαθιά χαραγμένη στην συλλογική μνήμη τα γεγονότα του 2011 όπου ο αυταρχικός τρόπος διακυβέρνησης των σχεδόν πανομοιότυπων αλβανικών κομμάτων έφτασε για άλλη μια φορά στα όριά του.    

Τι κρατάμε από την παραπάνω καταγραφή; Προς το παρόν το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι κοινωνίες είναι δυναμικές και αλλάζουν. Σημαντικό κομμάτι της αλβανικής κοινωνίας παραδείγματος χάριν δείχνει να ξεπερνά το «σοκ» του νεοφιλελεύθερου χτυπήματος και της μετάβασης από το ένα στο άλλο καθεστώς. Ακαδημαϊκοί κύκλοι αντιμετωπίζουν έννοιες όπως «Κομμουνισμός» με κριτικό και αναλυτικό τρόπο και πάντως στέκονται πολύ μακριά από την συναισθηματική φόρτιση και τις εν βρασμώ αντιδράσεις του παρελθόντος. Ο αγώνας που δίνει η Organizata Politike, με την δράση της αφενός αλλά και στη σφαίρα των ιδεών αφετέρου, ανοίγει ρήγματα όχι μόνο στον δημόσιο λόγο αλλά και στην δημόσια σφαίρα ευρύτερα. Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργεί το πρώτο κοινωνικό κέντρο στα Τίρανα το οποίο αποτελεί χώρο θεωρητικών συζητήσεων και ζυμώσεων, προβολών, συνελεύσεων και εν γένει κοινωνικών προβληματισμών. Αξίζει εδώ να προστεθεί ότι τα τετελεσμένα των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα  έχουν αποτελέσει για την εν λόγω οργάνωση ουκ ο λίγες φορές έμπνευση για περισσότερες δυναμικές δράσεις.

Είκοσι Ένα Χρόνια χρειάστηκαν για την Γέννηση της Αριστεράς

Η ιστορία της Αλβανίας τα τελευταία 25 χρόνια είναι η ιστορία δημιουργίας μιας καπιταλιστικής οικονομίας στην πιο ακραία της μορφή. Συνολική απαξίωση της βιομηχανικής παραγωγής, σημαντική καταστροφή της αγροτικής παραγωγής, ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, υποτίμηση της εργασίας και την ίδια στιγμή, μια απελπισμένη προσπάθεια συγκρότησης μιας κάποιας «μεγαλοαστικής τάξης» για να αποτελέσει πυλώνας σταθερότητας, της νεογέννητης Αλβανικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με απώτερο σκοπό να βρει η χώρα την θέση της, στον νέο διεθνή καταμερισμό της εργασίας.

Ο εκδημοκρατισμός της χώρας ουδέποτε συνοδεύτηκε με δημοκρατία καθώς βασική μέριμνά ήταν η αρπαγή του πλούτου που σήμανε και την εδραίωση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Η νέα κοινωνική μορφή παρήγαγε νέα φαινόμενα, με την πραγματικότητα να μετασχηματίζεται με τρομερούς ρυθμούς. Γενικευμένη φτώχια, ανεργία, ανισότητα, κρατική διαφθορά, και μια συνολική κρίση αξιών, ώθησε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού στην μετανάστευση καταστώντας περαιτέρω αδύναμη πολιτικά, την κοινωνική πλειοψηφία. Από την άλλη αυτή η εξαγωγή του εργατικού δυναμικού λειτουργούσε με θετικούς όρους για την οικονομία, πράγμα που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο οι έχοντες την εξουσία και οι πέριξ αυτής.

Παρόλα ταύτα, η ένοπλη εξέγερση του 1997, έπειτα από την λεηλασία των χρηματικών καταθέσεων από τους τραπεζίτες και το σκάνδαλο των «πυραμίδων», έδειξε πως ο δρόμος προς τον καπιταλισμό δεν θα ήταν τόσο εύκολος όσο ήλπιζαν οι «άμεσες ξένες και ντόπιες επενδύσεις». Δίχως αυτό βέβαια να σημαίνει πως υπήρχε μια οργανωμένη σε διάρκεια αντίδραση από τους από κάτω. Άλλωστε, πέρα από τα γεγονότα του 1997 είναι πράγματι δύσκολο να βρει κανείς κοινωνικές αντιδράσεις στην Αλβανία ή τουλάχιστον αυθόρμητες και αυτόνομες κοινωνικές αντιδράσεις. Στο βαθμό που υπήρχαν μάλιστα κάποιες κινητοποιήσεις, αυτές χρησιμοποιούνταν εργαλειακά και πελατειακά από την εκάστοτε αντιπολίτευση η οποία άλλαζε σωρηδόν την γραφειοκρατία όταν πια είχε καταφέρει να πάρει την εξουσία για να την στελεχώσει με ψηφοφόρους της και μόνο, ενώ μέχρι την λήξη της θητείας της δεν είχε σχεδόν καμία κοινωνική αναφορά.  

Ισότητα, Ελευθερία, Δημοκρατία

Όλα τα παραπάνω δεν είναι κάτι καινούργιο και άγνωστο με το παράδοξο να έγκειται στο ότι δεν είναι ούτε παλιά. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως μόνο στους τρεις πρώτους μήνες του 2015 περί των 3000 Αλβανών ζήτησαν άσυλο στην Γερμανία για να βρουν μια «καλύτερη μοίρα» όπως λένε συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις. Πράγμα που δείχνει με το πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι ελλείψει των από τα κάτω οργανωμένων κοινωνικών δομών, μια δράκα  νεόπλουτων Αλβανών  αποτελούμενοι από εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, επιχειρηματικές και πολιτικές ελίτ, έχουν εγκλωβίσει την κοινωνία σε πολύ στενά περιθώρια και δείχνουν ακλόνητοι ακόμα και στις, μάλλον ανειλικρινείς, εκκλήσεις που κάνουν θεσμοί της Ε.Ε για την αποεγκληματοποίηση της πολιτικής ζωής.

Η Organizata Politike προσπαθεί να συσπειρώσει και να εκφράσει τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφία. Έχει οργανική σχέση με το κίνημα «Για το Πανεπιστήμιο» ενώ την ίδια στιγμή προσπαθεί να ενισχύει άλλες κινήσεις πολιτών. Διατηρεί επαφές με άλλες αριστερές οργανώσεις στα βαλκάνια και έχει καταφέρει να εμπνεύσει την αλβανική φοιτητική  νεολαία. Αγωνίζεται για δικαιοσύνη, για κράτος πρόνοιας, για διαφάνεια, για ισότητα και γνωρίζει πολύ καλά ότι ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα ή θα έχει ελευθερία και δημοκρατία ή δεν θα είναι σοσιαλισμός.   

 

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)