Η μάχη της Αθήνας έχει σημαίνοντα πολιτικό συμβολισμό. Είναι η πρωτεύουσα, εκεί που κατοικοεδρεύει η εξουσία και δεν έχει το άλλοθι ότι δεν βλέπει, δεν ακούει και δεν αισθάνεται την ασχήμια που απλώνεται στην πόλη, τη δυστυχία και την απόγνωση που τρυπώνουν στις γωνιές, τα ξενοίκιαστα μαγαζιά-σύμβολα της συντετριμμένης μικρομεσαίας ραχοκοκαλιάς της κοινωνίας, τους σκοτεινούς δρόμους, τους σκυφτούς ανθρώπους, τις φωνούλες των παιδιών που ολοένα και λιγοστεύουν, το "άλλο" που πασχίζει για τη συνύπαρξή του, όχι πάντοτε με ρομαντική διάθεση, τις αστυνομικές κλούβες που παρκάρουν στο κέντρο, ενώ ανεβαίνει η εγκληματικότητα και η παραβατικότητα στις γειτονιές. Κι όλα αυτά ως αντίστιξη στο ένδοξο παρελθόν, το μόλις προ ολίγων ετών. Παρελθόν πολιτισμού, δημοκρατίας, αγώνων, ελπίδων.
Η μάχη της Αθήνας θα κριθεί από την ψήφο των κατοίκων της, κυρίως όμως από την ψήφο των ετεροδημοτών της που κατοικούν στη μητροπολιτική περιφέρεια. Θα κριθεί από την ικανότητα να αναδειχθεί η ιδιαιτερότητα του τοπικού, που βουλιάζει στους καταναγκασμούς του Μνημονίου.
Η μάχη της Αθήνας είναι πολιτική. Οι εντός και οι εκτός του άστεως, οι παρεπιδημούντες και οι μέτοικοι, οι αθεράπευτοι Αθηναίοι και οι διερχόμενοι, έχουν κοινό παρονομαστή προβλημάτων. Θα μιλήσουν ως πολίτες. Θα στείλουν κοινό μήνυμα με εντολή να αλλάξει η μίζερη καθημερινότητα που σφραγίζεται από την αναδουλειά, την κοινωνική ανασφάλεια και την αβεβαιότητα για το αύριο, αλλά και από την αίσθηση εγκατάλειψης σε μια πόλη που δεν μπορεί να μαζέψει τα σκουπίδια της και που τώρα θέλουν να πουλήσουν και το νερό της.
Χθες στο debate στο Μega συγκρούστηκαν δύο κόσμοι που εκπροσωπούν δύο διαφορετικές προτάσεις για το μέλλον της Αθήνας. Τρεις υποψήφιοι που ανήκουν σε δύο διαφορετικές γενιές και δύο διαφορετικές κοινωνικές πραγματικότητες. Οι επαγγελματίες με ένσημα στον παλαιοκομματισμό και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, νέος, ευγενής, μορφωμένος, με τον αέρα της γενιάς του που δεν θέλει να αφήσει το Μνημόνιο να κλέψει το μέλλον της. Και τη νεότητα της Αριστεράς.
Η μάχη της Αθήνας μπορεί να κερδηθεί και να προσημάνει γενικότερες ανατροπές στην πολιτική και την κοινωνία. Η Αθήνα παραδοσιακά είναι πολιτικό εργαστήριο. Οι πολίτες δεν θα υποκύψουν στον φόβο, δεν θα λησμονήσουν τις χαμένες τετραετίες της δεξιάς δημοτικής διακυβέρνησης, δεν θα συγχωρέσουν τη σημερινή δημοτική αρχή που διέψευσε τις ελπίδες για στοιχειώδεις αλλαγές στην αθηναϊκή καθημερινότητα. Δεν ήταν αδιάφορη η υποψηφιότητα Καμίνη στις προηγούμενες εκλογές. Αποδείχθηκε όμως κατώτερη των προσδοκιών και των περιστάσεων και τώρα μεταμφιέζεται σε υπερκομματική, ενώ αποτελεί την αιχμή του δόρατος του σχεδίου ανασυγκρότησης του μνημονιακού πολιτικού κατεστημένου.
Γύρω από την υποψηφιότητα του Σακελλαρίδη και της Ανοικτής Πόλης οργανώνονται, παθιάζονται και δημιουργούν άνθρωποι που ζουν την πόλη, μπορούν να διαχειριστούν τα προβλήματά της, μπορούν να βάλουν σφραγίδα αλλαγής στην καθημερινότητα και να δώσουν έμπρακτα δείγματα κοινωνικής-συμμετοχικής και δημοκρατικής ανασυγκρότησης.
Από το δημοκρατικό πείσμα, τις μέρες που απομένουν, θα κριθεί, στην Αθήνα και παντού, η μάχη!
