Το άρθρο του παλαίμαχου Ιταλού δημοσιογράφου Εουτζένιο Σκάλφαρι στη Λα Ρεπούμπλικα είναι ακριβώς το επιχείρημα γιατί ο Τσίπρας μπορεί να επιτύχει, ενώ ο Σαμαράς όχι. Ο Σαμαράς θεωρείται δεδομένος και ακίνδυνος, ενώ ο Τσίπρας, κατά τον Σκάλφαρι, αν η Ελλάδα εξωθηθεί στα άκρα, μπορεί να αναγκαστεί να κάνει κινήσεις που να προκαλέσουν παγκόσμια κρίση. Γι' αυτό και απευθυνόμενος στον Ντράγκι, του λέει να κάνει αυτό που ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ πριν καν έρθει στην εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν επιθυμεί ευρωπαϊκή κρίση ή έξοδο από το κοινό νόμισμα, αλλά αν τεθεί προ του διλήμματος να σωθεί ο λαός ή να είναι ικανοποιημένοι οι εταίροι, η απόφαση είναι προφανής. Συνεπώς πρέπει να αναζητηθεί αμοιβαίως επωφελής λύση.
Το 2012 ο κ. Σαμαράς είχε τη δυνατότητα να πιέσει, αξιοποιώντας την ομολογία του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ Μπλανσάρ ότι λόγω λανθασμένου πολλαπλασιαστή όλο το Μνημόνιο είναι λάθος στα νούμερα, αλλά δεν το έκανε. Για δυο λόγους:
- Για να γίνει πρωθυπουργός.
- Γιατί το Μνημόνιο ήταν ευκαιρία για την κοινωνική τάξη την οποία εκπροσωπεί. Τα αφεντικά δηλαδή. Απόδειξη, ότι οι εισοδηματικές ανισότητες στην Ελλάδα διευρύνθηκαν, με τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι, και αυτό το λένε όλες οι μετρήσεις.
Οπότε, το επιχείρημα το οποίο έχει απομείνει στους επικριτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι: Τι θα κάνετε; Πώς θα χρηματοδοτηθείτε όσο καιρό θα είστε με την κάνουλα κλειστή;
Αν θέλει κανείς να τρολλάρει την κυβέρνηση, μπορεί να απαντήσει ότι υπάρχει δημοσιονομικό πλεόνασμα με βάση την επίσημη κυβερνητική αφήγηση. Σε κάθε περίπτωση όμως, σε ολόκληρη τη διάρκεια των Μνημονίων ούτε ένα ευρώ από τον δανεισμό της χώρας δεν πήγε σε μισθούς, συντάξεις, δαπάνες του κράτους γενικά. Όλα τα λεφτά του δανεισμού ήταν και είναι ανακύκλωση του προηγούμενου δανεισμού.
Συνεπώς ζούμε κατά βάση από τα χρήματα που βρίσκει το κράτος εκτός δανεισμού (φορολογία κ.λπ.).
Στη φάση αυτή βρισκόμαστε ως χώρα σε ένα στρατηγικό δίλημμα, στο οποίο έχουμε ξαναβρεθεί αρκετές φορές: δανεισμός ή αναδιάταξη των δημόσιων οικονομικών και φορολόγηση του μεγάλου πλούτου.
Τον δανεισμό τον πληρώνει ο λαός.
Μπροστά λοιπόν στον κίνδυνο να φορολογηθεί ο πλούτος, η κυβέρνηση και οι υποστηρικτές της -ο μεγάλος πλούτος δηλαδή- κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν το πολιτικό ράκος του Σαμαρά στην εξουσία. Πώς;
Όταν ο πρωθυπουργός, ήδη από την περασμένη άνοιξη, χωρίς να έχει καν προτείνει πρόσωπο για τη θέση του Προέδρου, δηλώνει ότι η κυβέρνηση έχει "μαξιλαράκι βουλευτών", ο καθένας, έχοντας υπόψη και την πολιτική μας ιστορία, μπορεί να υποθέσει οτιδήποτε.
