Το συνέδριο του Οκτωβρίου είναι το πρώτο που γίνεται με την Αριστερά να ασκεί εξουσία. Αυτό το νέο και ιδιαίτερου πολιτικού βάρους στοιχείο οφείλουμε να το συνυπολογίσουμε σοβαρά στις αποφάσεις μας. Δεν απευθυνόμαστε πλέον σε προστατευμένα περιβάλλοντα και σε μικρόκοσμους. Οι αποφάσεις μας αφορούν ευρύτερα ακροατήρια, επηρεάζουν το παρόν και το μέλλον μίας ολόκληρης χώρας. Θεωρίες, ιδεοληπτικές λογικές, βερμπαλισμοί και η προσπάθεια δικαίωσης της μιας και μοναδικής αλήθειας (!!!) που ο καθένας πιστεύει πως κατέχει μας καθιστούν αναποτελεσματικούς και απωθητικούς στην κοινωνία, η οποία αντιμετωπίζει μια σκληρή πραγματικότητα, προσπαθεί με αγωνία να βρει λύσεις και περιμένει τα αποτελέσματα των πολιτικών μας.
Το κόμμα που ουσιαστικά θα επανιδρύσουμε στο 2ο Συνέδριο πρέπει να είναι ένα κόμμα ανοιχτών οριζόντων. Να αντιστοιχίζεται με την πολιτική μας επιρροή και τα κοινωνικά δρώμενα. Ανοιχτό σε κάθε δημοκράτη που θέλει να καταθέσει τη δική του ενέργεια στην κοινή προσπάθεια, χωρίς πιστοποιήσεις αγώνων, κομματικών ενσήμων κ.λπ. Οφείλει να συνδέεται με τα κοινωνικά κινήματα, όχι με λογικές ποδηγέτησης, αλλά για τα κατανοήσει και να τα συνδράμει. Με δεδομένη τη στήριξή του στην κυβέρνηση, να επικεντρώσει κυρίως στη μελέτη, επεξεργασία, εμβάθυνση και διατύπωση προτάσεων και επιλογών σε ζητήματα που συνδέονται με την άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας και την αντιμετώπιση λαϊκών και εθνικών προβλημάτων. Κόμμα εξωστρεφές και όχι άγονων εσωκομματικών αντιπαραθέσεων πίσω από τις οποίες κρύβονται εμμονές, ιδιοτέλειες, παραγοντισμοί, με μόνιμη απούσα την πολιτική. Να αναδεικνύει τα στελέχη του με βάση την επάρκειά τους, το γνωστικό τους πεδίο, τις εξειδικεύσεις τους και όχι με κριτήρια συμμετοχής σε ιδεολογικά ρεύματα ή, ακόμα χειρότερα, εμπλοκής τους σε μηχανισμούς, σε κύκλους παραγόντων και ιδιαίτερων γραφείων. Να δώσει στα μέλη του τον απαραίτητο ζωτικό χώρο, έτσι ώστε η πολιτική να ασκείται πρωτογενώς μέσα σε κάθε Ο.Μ. και να δημιουργηθεί η αμφίδρομη σχέση επικοινωνίας με τα κεντρικά του όργανα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριό του, αλλά και έπειτα απ' αυτό, οφείλει, αξιοποιώντας και την κυβερνητική εμπειρία να εξετάσει και να καταλήξει σε τρία ζητήματα.
Το πρώτο είναι η διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας. Τα στρώματα που την αποτελούν, το εύρος τους, ο ρόλος τους στην πορεία ανάταξης της χώρας, τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους κ.λπ. Με βάση αυτό να καθορίσει τις πολιτικές του, να επιλέξει αυτούς που κατά κύριο λόγο θέλει να εκπροσωπήσει και να δικαιώσει. Η διατύπωση «εκπροσωπούμε τους αδύναμους» είναι ανεπαρκής. Πίσω από τους αδύναμους κρύβονται διαχρονικά, με επιμέλεια και επιτυχία, εκατοντάδες χιλιάδες που φοροδιαφεύγουν και εξαπατούν το κοινωνικό σύνολο.
Το δεύτερο, απολύτως συνδεδεμένο με το πρώτο, είναι η ανάπτυξη. Σε ποιους τομείς της οικονομίας θα στοχεύσουμε και γιατί, ποιες κλαδικές πολιτικές έχουμε και πώς πρέπει να τις διαμορφώσουμε, σε ποιες αγορές θα προωθήσουμε όσα παράξουμε, ποιος θα είναι ο ρόλος και το μέγεθος συμμετοχής του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα,ποια μέτρα θα πάρουμε για τον στόχο της δίκαιης ανάπτυξης κ.λπ.
Το τρίτο είναι ο επαναπροσδιορισμός των πολιτικών μας συμμαχιών, γεγονός που καθίσταται επίκαιρο και επείγον με την ψήφιση της απλής αναλογικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει, αρχίζοντας από το εσωτερικό του, να καλλιεργήσει κουλτούρα συνεργασιών, να επιδιώξει ευρύτερες πολιτικές συμφωνίες με όμορες πολιτικές δυνάμεις σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενισχύοντας την θέση του για αλλαγή των συσχετισμών και των ασκούμενων πολιτικών.
Τελευταίο και πιο σημαντικό, η αλήθεια. Περιγράφουμε και δεσμευόμαστε γι' αυτά που μπορούμε να κάνουμε και όχι για όσα υπαγορεύονται από τις ιδεολογικές μας αναφορές και στοχεύσεις. Συμφιλιωνόμαστε πολιτικά με λέξεις και έννοιες όπως προσαρμογή και διαχείριση. Γιατί αυτό ακριβώς είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε, αυτό ουσιαστικά συναποφασίσαμε το περασμένο καλοκαίρι. Προσαρμοζόμαστε στο δεδομένο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον και διαχειριζόμαστε με τον μέγιστο δυνατό τρόπο δικαιοσύνης και ταξικής μεροληψίας τα ερείπια που δημιούργησαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και παραλάβαμε εμείς. Το κάνουμε όμως χωρίς «κλαψουρίσματα», υπερβολές και αντιφάσεις, γιατί γνωρίζουμε ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Θα κριθούμε σε πρώτο χρόνο από την ικανότητά μας στη δίκαιη αλλά και αποτελεσματική διαχείριση και σε δεύτερο από τη δεδομένη, πιστεύω, απόφασή μας να μην υποταχθούμε σ' αυτές τις έννοιες, αλλά να τις υπερβούμε σε βάθος χρόνου, με την άσκηση στοχευμένων πολιτικών και την αναγκαία αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.
* Ο Αλέξης Χριστόπουλος είναι αναπληρωτής συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Αθήνας
