Τον συνάντησα στην παραλία της Εδέμ.

Παιδί ακόμα μέσα σε αυτόν τον ανελέητο καύσωνα. Αντί να παίζει στη θάλασσα έβγαζε το μεροκάματο της μέρας. Έπαιζε το ακορντεόν του και μάζευε ότι του έδιναν (αν του έδιναν) οι λουόμενοι.

Του ζήτησα να τον φωτογραφίσω. Δέχθηκε με κάπως συγκρατημένο ενθουσιασμό. Μετά, φυσικά, μου ζήτησε να του δώσω «ότι έχω».

Του έδωσα 30 λεπτά λέγοντάς του «δεν έχω άλλα ψιλά φίλε μου δυστυχώς…».

Μου απάντησε:

«Δεν πειράζει εμείς τα φτωχαδάκια είμαστε ένα».