Ήταν αναμενόμενο το σύστημα να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την εξέλιξη με την υποψηφιότητα της μουσουλμάνας Ρομά, Σεμπιχά Σουλεϊμάν, και την αντικατάστασή της από τον μουσουλμάνο Μ.Ο. Μουμίζ.  Ο Δ. Βίτσας, με μια καθαρή δήλωσή του, είπε ότι η νέα υποψηφιότητα δεν υπακούει σε κάποιον εθνικισμό. Εξ αυτού μπορεί να συμπεράνουμε εμείς, οι απληροφόρητοι, ότι η αποσυρθείσα υποψηφιότητα της Σεμπιχά Σουλεϊμάν υπακούει σε κάποιον εθνικισμό. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας το επί μέρες σχεδόν προεκλογικού χαρακτήρα ενδιαφέρον ακροδεξιών κύκλων υπέρ της αποσυρθείσης υποψηφιότητας, με πιο εμφανή τα δημοσιεύματα της εφημερίδας "Δημοκρατία", αν ακούσουμε τις δηλώσεις του Φ. Κρανιδιώτη και του Θ. Πάγκαλου, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η αποσυρθείσα υποψηφιότητα απηχούσε το "βαθύ ελληνικό κράτος". Για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί το "βαθύ ελληνικό κράτος", σημειώνουμε ότι λειτουργούσε με άλλοθι το "βαθύ τουρκικό κράτος", με οργανωτικό - πολιτικό βραχίονα το γραφείο του υπουργείου Εξωτερικών στην Καβάλα ως ανταγωνιστικό του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, δηλαδή το ελληνικό κράτος αντιμετώπιζε τη μειονότητα ως πολίτες... άλλου κράτους!

Αυτό το "βαθύ ελληνικό κράτος", όπως συνέβη και στην Κωνσταντινούπολη με το "βαθύ τουρκικό κράτος", πρωταγωνίστησε στις διακρίσεις εις βάρος της μειονότητας, προκάλεσε ακόμη και επεισόδια αμφισβητώντας την ελληνική υπηκοότητα των μουσουλμάνων πολιτών, η μεγάλη πλειονότητα των οποίων  τα τελευταία χρόνια δηλώνουν Τούρκοι. Όπως ακριβώς δηλώνουν, άλλωστε, Έλληνες οι Αλβανοί πολίτες της Βορείου Ηπείρου. Το ελληνικό κράτος, αρχής γενομένης από την επίσκεψη του τότε πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στη Θράκη το 1991, άρχισε να αλλάζει και να βελτιώνει την επίσημη οπτική του έναντι της μειονότητας. Σε αυτό συνετέλεσαν και οι μετέπειτα κυβερνήσεις Α. Παπανδρέου και Κ. Σημίτη, με πρωταγωνιστή τον Γ.Α. Παπανδρέου. Η αλλαγή, ωστόσο, επειδή γινόταν σε συνθήκες ραγδαίας ανάπτυξης της χώρας (και κατ' επέκτασιν ενίσχυσης της εθνικής αυτοπεποίθησης μέσα σε ένα ισχυρό ευρωπαϊκό περιβάλλον), προκαλούσε ολοένα και λιγότερες αντιδράσεις. Τώρα, με την κρίση, τα κοράκια της νεο-εθνικοφροσύνης, που έχουν φωλιάσει στο Μαξίμου, ξαναρχίζουν το μακάβριο πέταγμά τους...

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να υπαναχωρήσει από πολιτικές θέσεις που συγκροτούν το αξιακό υπόστρωμά της, όπως η ισοπολιτεία, η δημοκρατία και η ενότητα όλων των Ελλήνων ανεξαρτήτως θρησκεύματος και καταγωγής. Το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού αποτελεί διεθνή υποχρέωση της χώρας. Και συνιστά τέχνασμα με προφανή αντιδημοκρατική επιδίωξη οι νεο-εθνικόφρονες να παριστάνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται την αναπόδραστη συνέπεια σύμφωνα με την οποία, όταν οι ολοένα και περισσότεροι πολίτες αυτοπροσδιορίζονται ως άτομα εθνοτικά, τότε εξ αντικειμένου προσδιορίζεται και η όποια μειονότητα.

Είναι γνωστό ότι το τουρκικό προξενείο παρεμβαίνει για να "περιφρουρήσει" όχι μόνο την εθνική συνείδηση, αλλά και την πολιτική συμπεριφορά των μουσουλμάνων συμπολιτών μας. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει αλλαχού! Η νόμιμη αντίδραση του ελληνικού κράτους δεν δικαιολογεί τον θεσμοποιημένο αυταρχισμό, την ένταση και τα μέτρα αποκλεισμού, καθώς και την υπαγόρευση της πολιτικής προτίμησης των ψηφοφόρων (τα συστημικά κόμματα, παρά την εθνικιστική ρητορική τους, συχνά διαβουλεύονταν με το "εθνικό κέντρο" της Άγκυρας!). Αντιθέτως επιβάλλεται η συνεχής προσπάθεια για τη δημοκρατική ένταξη της μειονότητας στην ελληνική κοινωνία και Πολιτεία. Τα κόλπα με την κατευθυνόμενη "τριχοτόμηση" της μειονότητας, όπως συμβαίνει με τους Ρομά και τους Πομάκους, που είναι οι ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες μέσα στη μειονότητα, λειτουργούν ως "κριοί" για την "αποτουρκοποίηση" της μειονότητας. Αποδεικνύεται όμως ότι όχι μόνο αποπνέουν ολοκληρωτική αντίληψη, αλλά παράγουν και το αντίστροφο αποτέλεσμα.

Όλα αυτά είναι πασίγνωστα. Το ερώτημα είναι: ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να συμπεριφερθεί με την αραχνιασμένη νοοτροπία της ΕΥΠ και να υποβάλει στον ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν λάθρα, την υποψηφιότητα μιας μουσουλμάνας - Ρομά, που έχει υιοθετηθεί εδώ και χρόνια από την ελληνική Ακροδεξιά; Είναι προφανές ότι η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, καλή τη πίστει, παρασύρθηκε και τώρα αποκαθιστά, με κάποιο πολιτικό κόστος όμως. Ωστόσο η προγραμματική ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνεται στα κρυφά και, δυστυχώς, χωρίς πολιτικό κόστος, το οποίο θα αποδειχθεί ασύγκριτα μικρότερο από την επιμονή σε μια επιλογή που προσέβαλλε τις αξίες της Αριστεράς και την αντίληψη περί της δημοκρατικής κοινωνίας και χώρας.

ΥΓ.: Για όσους καλόπιστα διερωτώνται σχετικά με την απροκάλυπτη συνηγορία του συστήματος (ακροδεξιού και... παγκαλικού) υπέρ της υποψηφιότητας της μουσουλμάνας Ρομά, ας αναλογιστούν τις προσπάθειες του συστήματος να σπρώξει τη μειονότητα στην αποχή ή ακόμα και σε "ανεξάρτητο" ψηφοδέλτιο. Δηλαδή να την αποκόψει από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο μαζικά και αυτόβουλα επέλεξαν οι συμπολίτες μας στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, προσβλέποντας σε ένα μέλλον δημοκρατίας και ισοπολιτείας. Τόσο αδίστακτο και "πατριωτικό" είναι το σύστημα όταν τα παίζει όλα για όλα και υπολογίζει και την τελευταία ψήφο...