Με μια απόφαση-επιβράβευση της αστυνομικής αυθαιρεσίας, με ένα σκεπτικό μισής ώρας (!) που στηρίχτηκε αποκλειστά σε μια διάτρητη αστυνομική ΕΔΕ, αγνοώντας πλήθος τεκμηρίων, με ισχυρισμούς που δεν στέκουν ούτε καν απέναντι στην κοινή λογική, ο πρόεδρος του δικαστηρίου - δεν είναι άλλος από τον γνωστό Ν. Ζαγοριανό - ανακοίνωσε σήμερα την αθώωση των 9 αστυνομικών της ομάδας «Δέλτα» που εισέβαλλαν, χτύπησαν, τραυμάτισαν κι έφυγαν πανηγυρίζοντας από τα γραφεία δύο πολιτικών οργανώσεων, του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα και του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, τον Μάιο του 2010.
Δεν ήταν, ωστόσο, κεραυνός εν αιθρία. Είχε προηγηθεί, μια βδομάδα πριν, η αγόρευση της εισαγγελέως, της κ. Παππού, η οποία κατάφερε να ξεπεράσει σε κατηγορηματικότητα και τον ίδιους τους κατηγορούμενος και τον συνήγορο υπεράσπισής τους και πρότεινε την αθώωσή τους.
Ο πρόεδρος του δικαστηρίου δεν αρκέστηκε σήμερα στην απλή ανακοίνωση της αθωωτικής απόφασης. Ανέπτυξε επί ώρα και το σχετικό σκεπτικό, σύμφωνα με το οποίο οι αστυνομικοί της ομάδας «Δέλτα4» ουδέποτε εισέβαλλαν στο κτίριο της Τσαμαδού 13, παρά μόνο προσπαθούσαν να απεγκλωβίσουν συνάδελφό τους από την ισόγεια πόρτα καθώς κάποιοι προσπαθούσαν να τον παρασύρουν στο εσωτερικό του (!) – το γιατί δεν προέβησαν τότε σε καμιά σύλληψη δεν τον απασχόλησε. Ουδέποτε οι αστυνομικοί ανέβηκαν στον πρώτο όροφο του κτιρίου, άρα συνάγεται πως οι καταστροφές προκλήθηκαν από τα ίδια τα μέλη των Δικτύων για να… ενοχοποιήσουν τους αστυνομικούς. Ουδέποτε έσπασαν το τζάμι στην πόρτα του 1ου ορόφου, άρα ο βαρύς τραυματισμός της Μυρτώς Λαζαρίδου από αυτό συνέβη «υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες». Υιοθέτησε αστείους ισχυρισμούς λέγοντας ότι δεν γνωρίζουμε πώς έσπασε το εν λόγω τζάμι γιατί υπάρχουν τζάμια και μέσα κι έξω από τον όροφο.
Ο σοβαρός τραυματισμός μέλους του Δικτύου από τους επελαύνοντες αστυνομικούς
Μάθαμε ακόμα σήμερα ότι τη μέρα της εισβολής, στις 5 Μαϊου 2010, μέρα των τραγικών γεγονότων της Μαρφίν, δόθηκε εντολή στους αστυνομικούς να λειτουργήσουν ως «οδοστρωτήρας» διαλύοντας και τις ειρηνικές συγκεντρώσεις ατόμων, να προσέχουν τις ταράτσες των κτιρίων μήπως τους πετάξουν πράγματα και να ανεβαίνουν ακόμα και στις ταράτσες για να κάνουν εκκαθάριση όπως ξέρουν αυτοί.
Μόνος στόχος της διαδικασίας η άντληση των ελάχιστων προφάσεων για την αθώωση
Όπως σχολίαζαν άνθρωποι που παρακολούθησαν ολόκληρη τη δίκη, μετά τη σημερινή απόφαση αποδεικνύεται ότι η μακρά ακροαματική διαδικασία, με την εξαντλητική εξέταση των μαρτύρων και τη μόλις σε μία μέρα απολογία και των 9 κατηγορουμένων, είχε ως μόνο σκοπό την άντληση των ελάχιστων προφάσεων, απέναντι σε έναν όγκο αποδεικτικών στοιχείων –και φωτογραφικών-, για την απόρριψη της μήνυσης και την αθώωση των αστυνομικών. Ο πρόεδρος πλειοδότησε σε σχέση ακόμη και με την εισήγηση της εισαγγελέως που προηγουμένως είχε πλειοδοτήσει με τη σειρά της σε σχέση ακόμα και με την εκδοχή που έδωσαν οι ίδιοι οι αστυνομικοί στις απολογίες τους.
Ο πρόεδρος του δικαστηρίου, ο Ν. Ζαγοριανός, έχει άλλωστε, όπως φαίνεται, και τάση προς την απαλλακτικότητα. Είχε χειριστεί την υπόθεση της Siemens ως ανακριτής, για την οποία μάλιστα είχε ελεγχθεί και απαλλαγεί από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο με την κατηγορία ότι με πρόθεση παρέλειψε τον Αύγουστο 2009 να εκδώσει ένταλμα σύλληψης κατά του Μ. Χριστοφοράκου (ο οποίος διέφυγε στη Γερμανία ενώ κατηγορούνταν για δωροδοκία και νομιμοποίηση εγκληματικών εσόδων (2004-2007) σχετικά με το C4Ι). Από το ίδιο Συμβούλιο, στο ίδιο κατηγορητήριο, ο Ν. Ζαγοριανός κατηγορούνταν και επειδή «με πρόθεση δεν χορήγησε αντίγραφα της δικογραφίας στους κατηγορούμενους Γ. Σκαρπέλη και Χρ. Καραβέλα» και επειδή «δεν προχώρησε στην κατάσχεση 25 φακέλων της Siemens παραλείποντας να καταγράψει αναλυτικά τα έγγραφα που περιέχονταν σ' αυτούς» (διαβάστε αναλυτικά το σχετικό ρεπορτάζ στην Ελευθεροτυπία τον Μάρτιο του 2010 )
Το μήνυμα της «μετ' επαίνων» αθώωσης
Η πικρή γεύση της σημερινής απόφασης συνοψίζεται στον χαρακτηρισμό «χάσιμο χρόνου» για τη διαδικασία, που ειπώθηκε μετά την ανακοίνωση της απόφασης από παράγοντες της δίκης: όταν 9 αστυνομικοί κατηγορούνται με σοβαρά τεκμήρια από αξιόπιστους μηνυτές, όταν υπάρχουν φωτογραφικά τεκμήρια, όταν η αστυνομική ΕΔΕ χαρακτηρίζεται από τους συνηγόρους υπεράσπισης διάτρητη, για την οποία ο αστυνομικός υπάλληλος που τη συνέταξε «θα έπρεπε να ελεγχθεί», και κατόπιν όλων αυτών εισαγγελέας και πρόεδρος καταλήγουν σε μια «μετ’ επαίνων» αθώωση, η δικαιοσύνη δέχεται πλήγμα αξιοπιστίας και η αστυνομική αυθαιρεσία βρίσκει πάτημα για περαιτέρω κλιμάκωσή της.
