Η Αλίντα Δημητρίου, πρωτοπόρος σκηνοθέτις του ντοκιμαντέρ στη χώρα μας για παραπάνω από τριανταπέντε χρόνια και συνεπής αγωνίστρια της Αριστεράς σε όλη της τη ζωή, έφυγε από κοντά μας.
Άφησε, όμως, παρακαταθήκη το πλούσιο δημιουργικό της κινηματογραφικό έργο. Από τα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «Καρβουνιάρηδες» και «Σπάτα», στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και τις τηλεοπτικές σειρές-ντοκιμαντέρ «Το θέατρο στο βουνό», «Ανθρώπινα δικαιώματα» και «Γυναίκες», στις δεκαετίες ’80 και ’90, έως και την τριλογία της, «Πουλιά στο βάλτο» (2008), «Η ζωή στους βράχους» (2009), «Κορίτσια της βροχής» (2011) για τη συμμετοχή των γυναικών στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες στη διάρκεια της Κατοχής, του εμφυλίου και της δικτατορίας της 21ης Απριλίου.
Η Αλίντα Δημητρίου πρόβαλε τον καθημερινό μόχθο των απλών ανθρώπων, κατέγραψε τους αγώνες του ελληνικού λαού για ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη και ανέδειξε το σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό ρόλο των γυναικών. Στην τριλογία της δίνει φωνή στους ανθρώπους «χωρίς φωνή», στις γυναίκες και αντιστέκεται στην επίθεση της λήθης ενάντια στην ιστορική μνήμη.
Τα κείμενά της σε περιοδικά και εφημερίδες και κυρίως το βιβλίο της Λεξικό ελληνικών ταινιών μικρού μήκους (1939-1992), αποτελούν ένα σημαντικό συγγραφικό έργο που στέκεται επάξια δίπλα στο κινηματογραφικό της.
Διαβάστε επίσης: