to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

20:10 | 26.09.2016

Πολιτική

Αλ. Τσίπρας: Οι προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις πρέπει να δουλέψουμε από κοινού για μια αλλαγή στην Ευρώπη

Έως τη Ρώμη να έχουμε συμφωνήσει σε μια κοινωνική Ευρώπη, δήλωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην εκδήλωση του Δημήτρη Παπαδημούλη για τα δύο χρόνια στο ευρωκοινοβούλιο.


Το μήνυμα ότι "οι προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις πρέπει να δουλέψουμε από κοινού για μια αλλαγή στην Ευρώπη", γιατί "αν δεν αλλάξει η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει σοβαρά υπαρξιακά προβλήματα", έστειλε ο Αλέξης Τσίπρας χαιρετίζοντας την εκδήλωση που πραγματοποιεί ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Eυρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, για την παρουσίαση του «Απολογισμού 2014-2016», για τις παρεμβάσεις του στα δύο αυτά χρόνια κοινοβουλευτικής θητείας (Ιούλιος 2014-Ιούλιος 2016).

Ο πρωθυπουργός είπε ότι "βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη καμπή για το μέλλον της Ευρώπης καθώς εξελίσσεται μια καθοριστική αναμέτρηση σε όλα τα επίπεδα, με καθαρό πολιτικό πρόσημο, ο προοδευτικός πολος από τη μια, ο συντηρητικός και υπερσυνητηρικός από την άλλη". "Γι' αυτό", σημείωσε, "πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι όσοι κατατάσσουμε τους εαυτούς μας στις πολιτικές δυνάμεις της προόδου ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να λειτουργούμε τόσο κατακερματισμένα όσο κατακερματισμένη είναι και η ΕΕ".

Τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί σημείο αναφοράς πανευρωπαϊκά στην προσπάθεια αυτή να μην είναι οι δυνάμεις αυτές κατακερματισμένες, υπογραμμίζοντας ότι αποτελεί ένα γόνιμο μπόλι.

Έως τη Ρώμη να έχουμε συμφωνήσει σε μια κοινωνική Ευρώπη, δήλωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην εκδήλωση του Δημήτρη Παπαδημούλη για τα δύο χρόνια στο ευρωκοινοβούλιο.

Ο πρωθυπουργός ζήτησε την εφαρμογή της συμφωνίας με την Τουρκία για το προσφυγικό. Ο πρωθυπουργός είπε ότι στην Ελλάδα πρέπει να δοθεί αυτό που πρέπει, σημείωσε και προέκρινε το χρέος. Ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε σημαντικό σταθμό τη Σύνοδο των μεσογειακών λαών.

"Οφείλουμε να δράσουμε τώρα κι αν κάτι αφήνει ως δίδαγμα η ελληνική εμπειρία της διαπραγμάτευσης είναι ότι κανείς όσο δίκιο κι αν έχει, όσο καλά προετοιμασμένος και να είναι, κανείς δεν μπορεί μόνος του, χρειάζονται συμμαχίες και κοινά βήματα και νομίζω ότι αυτό είναι το στοίχημα της αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη".

Σημείωσε ότι αυτό αποτελεί στοίχημα υπαρξιακών διαστάσεων γιατί βιώσιμη Ευρώπη χωρίς την προοδευτική σφραγίδα δεν θα υπάρξει, όπως δεν υπήρξε και στο παρελθόν.

Μιλώντας για τις πρωτοβουλίες που λαμβάνει η Ελλάδα, αναφερόμενος στη σύνοδο των Μεσογειακών Χωρών της ΕΕ στην Αθήνα, υπογράμμισε ότι "η Ελλάδα παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει όλα αυτά τα χρόνια και τη συσσώρευση βαρών μετατρέπεται από μέρος του προβλήματος και μαύρο πρόβατο σε πρωταγωνιστή ευρωπαϊκών θετικών διεργσιών και σε μέρος της λύσης". Επισήμανε ότι η τοποθέτηση Γιούνκερ την προηγούμενη εβδομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο είχε λίγο από το χρώμα των διεργασιών της Αθήνας, αλλά και στη Μπρατισλάβα και εκεί ενσωματώθηκαν κάποιες έννοιες που δεν θα μπορούσε κανείς ούτε καν να συζητήσει έναν χρόνο μετά. Η ενίσχυση της κοινωνικής διάστασης και η έξυπνη ευελιξία.

Ο πρωθυπουργός είπε ότι η χώρα μας παρά τα βάρη που αντιμετωπίζει μετατρέπεται σε μέρος της λύσης . Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε πως χρειάζεται νομικός πυλώνας στην Ευρώπη για αξιοπρεπείς μισθούς, συλλογικές συμβάσεις αλλά και στους ηλικιωμένους αξιοπρεπή σύνταξη. Ευελιξία για την ανάπτυξη ζήτησε ο πρωθυπουργός μιλώντας σε μια κατάμεστη αίθουσα. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι χρειάζεται δράση και κοινές συμμαχίες.

 

Ο πρωθυπουργός μίλησε για αναγκαίο διάλογο για το μέλλον της Ευρώπης, πρέπει να τον διεξάγουμε και στην Ελλάδα. Έχουμε μπροστά μας ένα κρίσιμο Συνέδριο, το πιο κρίσιμο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι μια ευκαιρία να ξεκινήσει αυτός ο διάλογος. Ξέρω ότι δεν θέλουν να συμμετάσχουν οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας αφού έχουν κάνει την επιλογή στροφής προς τη νεοφιλελεύθερη δεξιά του κ Μητσοτάκη.

"Σε ό,τι αφορά την οικονομική κρίση θα πρέπει επιτέλους να δοθεί μια διέξοδος", σημείωσε ο Αλέξης Τσίπρας.

 

Είπε συγκεκριμένα: "Αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, γιατί η Ελλάδα αποτελεί ίσως το τελευταίο εμπόδιο για να δοθεί η αίσθηση της διεξόδου συνολικά στην Ευρώπη, αλλά νομίζω ότι επιτέλους στην Ελλάδα πρέπει να δοθεί το συντομότερο δυνατό -και σημειολογικά ως ένδειξη ότι ξεπερνάμε μια 7ετη κρίση-, ό,τι ακριβώς η ίδια η συμφωνία προβλέπει και ό,τι η χώρα μας δικαιούται. Δηλαδή συγκεκριμενοποίηση των μέτρων για την ελάφρυνση χρέους χωρίς νέες παρατάσεις και αναστολές".

Απευθύνω ανοιχτή πρόταση σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις για να ξαναφτιάξουμε τη χώρα με την κοινωνία όρθια, είπε ο Αλέξης Τσίπρας και υπογράμμισε ότι από αυτό τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς.

Ο πρωθυπουργός κλείνοντας τον χαιρετισμό του ευχαρίστησε τον Δημήτρη Παπαδημούλη για το έργο του στο ευρωκοινοβούλιο.

 

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ

Ολόκληρος ο χαιρετισμός του  Αλέξη Τσίπρα στην εκδήλωση

Κυρίες και κύριοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

αγαπητέ φίλε και σύντροφε Δημήτρη,

είναι μεγάλη η χαρά μου που συμμετέχω στη σημερινή εκδήλωση σε μια κατάμεστη αίθουσα που δηλώνει το μεγάλο ενδιαφέρον για τα κρίσιμα  ζητηματα που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μια εκδήλωση που έχει ως αφορμή τον απολογισμό μιας γόνιμης διετίας της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Σε μια ιστορική στιγμή, όπου η Ευρώπη κινείται στην κόψη του ξυραφιού.

Και τι δεν έγινε αυτή τη διετία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

Εξελίχθηκαν τρεις κρίσεις παράλληλες (οικονομική, προσφυγικό, ασφάλεια), στο επίκεντρο δύο εκ των οποίων βρέθηκε η χώρα μας. Πρώτη φορά η Αριστερά ανέλαβε τη διακυβέρνηση σε μια χώρα του ευρωπαϊκού πυρήνα. Πραγματοποιήθηκε μια μετωπική σύγκρουση με την ευρωπαϊκή νομοτέλεια της λιτότητας.

Διεξάχθηκαν ένα δημοψήφισμα και δύο εκλογικές αναμετρήσεις νικηφόρες για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Παράλληλα, γίναμε μάρτυρες της ραγδαίας ανόδου του ευρωσκεπτικισμού στην Ευρώπη – όχι από τα αριστερά αλλά από τα δεξιά.

Και επιπλέον, μια προσφυγική κρίση που οδηγεί την Ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία σε παράλυση.

Και, βεβαίως, ένα δημοψήφισμα-σοκ υπέρ της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ.

Και ξάφνου όλοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ο κίνδυνος της Ευρώπης δεν είναι όσοι αμφισβητούν ανόητους κοινούς κανόνες που δε λειτουργούν και ζητάνε να αλλάξουνε.

Αλλά όσοι αμφισβητούν κοινές αξίες. Όπως η αλληλεγγύη, η δημοκρατία, ο διαμερισμός της ευθύνης και των βαρών.

Όλοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ο κίνδυνος για την Ευρώπη δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει κατά Σόιμπλε, να τιμωρηθεί επειδή θέλει να αλλάξει την Ευρώπη. Αλλά οι λαϊκιστές της δεξιάς και η ακροδεξιά που δε θέλει να αλλάξει αλλά να διαλύσει την Ευρώπη.

Και το λέει καθαρά.

Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια πολύ κρίσιμη καμπή για το μέλλον της Ευρώπης, καθώς εξελίσσεται μια αναμέτρηση καθοριστική σε όλα τα επίπεδα – πολιτικό, κοινωνικό και ταξικό – ανάμεσα στις προοδευτικές και τις συντηρητικές δυνάμεις, για το μέλλον της Ευρώπης. Για αυτό και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι όσοι στην Ευρώπη κατατάσσουμε εαυτούς στις δυνάμεις που σπρώχνουν τον τροχό της Ιστορίας προς τα μπρος, δεν έχουμε το δικαίωμα να λειτουργούμε τόσο κατακερματισμένα όσο κατακερματισμένη είναι η σημερινή Ευρώπη.

Και θέλω σε αυτό το σημείο μιλήσω για τον ΣΥΡΙΖΑ ως σημείο αναφοράς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο σε αυτή τη προσπάθεια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που δύο χρόνια πριν παρουσιάζονταν ως ο δαίμονας του αντιευρωπαϊσμού. Σήμερα είναι ένα γόνιμο μπόλι.

Όπως η μάχη μας τη περίοδο της διαπραγμάτευσης μπόλιασε το αίτημα για τερματισμό της λιτότητας και για σεβασμό στη δημοκρατία.

Έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωκοινοβουλευτική του Ομάδα με επικεφαλής τον Δημήτρη, είναι η μαγιά, για έναν αναγκαίο διάλογο ανάμεσα στις δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς, της Πράσινης Αριστεράς και της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας.

Πρέπει οι προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις, να συνεννοηθούμε γιατί πρέπει να δουλέψουμε από κοινού για μια μεγάλη και αναγκαία πολιτική στροφή για την Ευρώπη.

Γιατί με την προσκόλλησή του στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο οικονομικής οργάνωσης, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλονίζεται και το συλλογικό όραμα για την ευρωπαϊκή προοπτική ξεθωριάζει.

Κινητοποιεί λίγους και συνεγείρει λιγότερους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα υπάρξει αν δεν αλλάξει. Γιατί οι τρεις κατ' εξοχήν ευρωπαϊκές κρίσεις στις οποίες αναφέρθηκα: η οικονομική, η προσφυγική και η κρίση ασφαλείας έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την απουσία ουσιαστικής ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Την κατίσχυση της λογικής: «όχι στη δική μου αυλή» και ο «καθένας μόνος του». Με αυτή τη λογική, όμως, όλοι μαζί βουλιάζουμε στην ανεργία, την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Και όλοι μαζί απειλούμαστε από την  ξενοφοβία, το λαϊκισμό και το μίσος για το συνάνθρωπο της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς.

Η διαδικασία λοιπόν που ξεκίνησε με τη Διακήρυξη της Μπρατισλάβας και θα ολοκληρωθεί στη Ρώμη το Μάρτιο του 2017, στην επέτειο των 60 χρόνων από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης, είναι η τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης για να παραμείνει ενωμένη. Και, γι' αυτό, η συνέχεια αυτής της διαδικασίας θα πρέπει να είναι εμπνευσμένη, τολμηρή και ελπιδοφόρα.

Οφείλει να αντιστοιχηθεί με την απαίτηση της εποχής και να ανταποκριθεί στην πρόκληση της Ιστορίας. Η Ρώμη, το Μάρτη του 2017, πρέπει να οριοθετήσει μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, πολιτικά ισοδύναμη της Συνθήκης της Ρώμης.

Ένα οραματικό και στρατηγικό σημείο αναφοράς για το κοινό μας μέλλον.

Μια πυξίδα για την ουσιαστική επανίδρυση της Ευρώπης.

Γι' αυτό, έως τη Ρώμη, θα πρέπει να έχουμε συμφωνήσει σε πρωτοβουλίες εμβάθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε, τουλάχιστον ο στενός πυρήνας της, η Ευρωζώνη, να γίνει πιο λειτουργικός και περισσότερο δημοκρατικός.

Να έχουμε εξειδικεύσει τα βήματα για την κοινωνική Ευρώπη, τη δημοσιονομική ένωση και, παράλληλα, τη διεύρυνση του δημοσιονομικού χώρου των κρατών-μελών.Και ταυτόχρονα να έχουμε προχωρήσει σε αποφασιστική αντιμετώπιση τουλάχιστον στις δύο εκ των τριών κρίσεων.

Στην προσφυγική κρίση, που σημαίνει διαφύλαξη της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας και άρα δημιουργία νόμιμων δρόμων για τους πρόσφυγες, άρα επιτάχυνση του της μετεγκατάστασης, συνέχεια της οικονομικής βοήθειας στις χώρες υποδοχής και επιτάχυνση  της απελευθέρωσης της βίζας για την Τουρκία.

Και σε ό,τι αφορά την οικονομική κρίση να έχει επιτέλους δοθεί στην Ελλάδα ό,τι από την ίδια τη συμφωνία δικαιούται. Δηλαδή, συγκεκριμενοποίηση των μέτρων για την ελάφρυνση χρέους, χωρίς νέες παρατάσεις και αναστολές.

Έλεγα, όμως, πιο πριν ότι στις εξελίξεις των τελευταίων δύο χρόνων στην Ευρώπη, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η Ελλάδα διαδραμάτισαν και συνεχίζουν να διαδραματίζουν ρόλο κεντρικό και καθοριστικό.

Και σημαντικότερη απόδειξη για αυτό ήταν η πρόσφατη Σύνοδος των Μεσογειακών Χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Διακήρυξη των Αθηνών. Που πιστεύω το ότι υπήρξε και μόνο αποτέλεσε έναν σημαντικό σταθμός στις ευρωπαϊκές διαδικασίες, μιας και όπως δήλωσε και ο Ρομάνο Πρόντι, ήταν μια Σύνοδος που άργησε 10 χρόνια για την Ευρώπη. Κάλιο αργά όμως παρά ποτέ.

Η Σύνοδος αυτή επισφράγισε τη συναντίληψη των χωρών του Μεσογειακού Νότου στις μεγάλες προκλήσεις, επιχειρώντας, όμως, ταυτόχρονα και τη διατύπωση  συγκεκριμένων και ρεαλιστικών προτάσεων. Και ταυτόχρονα έδωσε ένα τέλος στη διαρκή, για πολλά χρόνια απομόνωση της Ελλάδας. Στην ψευδή εντύπωση ότι η κρίση αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα.

Με δυο λόγια η Ελλάδα μετατρέπεται σιγά σιγά από το μαύρο πρόβατο και το μέρος του προβλήματος, σε πρωταγωνιστή ευρωπαϊκών θετικών διεργασιών και σε μέρος της λύσης.

Και χωρίς αυτό να σημαίνει ότι λύσαμε το γόρδιο δεσμό, αλλά νομίζω ούτε αμελητέο είναι, η ομιλία του Προέδρου Γιούνκερ είχε λίγο από το χρώμα της Διακήρυξης των Αθηνών.

Και στη Διακήρυξη της Μπρατισλάβα, που για άλλη μια φορά ήταν «too little, too late», εντούτοις – και ούτε αυτό είναι αμελητέο – ενσωματώθηκαν η «ενίσχυση της κοινωνικής διάστασης της Ευρώπης» και η «έξυπνη ευελιξία».

Δύο θεμελιώδεις αρχές που συνεπάγονται:

α) τη συγκρότηση ενός νομικά δεσμευτικού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων, που θα κατοχυρώνει σε όλα τα κράτη-μέλη, χωρίς εξαιρέσεις, αξιοπρεπείς κατώτατους μισθούς, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον κοινωνικό διάλογο, την εργασιακή ασφάλεια, το δικαίωμα των εργαζομένων να ζουν αξιοπρεπώς από την εργασία τους και συντάξεις διαβίωσης και όχι επιβίωσης για τους ηλικιωμένους, και

β) τη δημοσιονομική ευελιξία για την ανάπτυξη. Τόσο ως επενδυτικό κίνητρο, με την εξαίρεση από το έλλειμμα και το χρέος των εθνικών συγχρηματοδοτήσεων σε επενδυτικά σχέδια από το λεγόμενο «ταμείο Γιούνκερ» και το ΕΣΠΑ.

Όσο και ως διεύρυνση του δημοσιονομικού χώρου, για την άσκηση πολιτικής σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνης με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Επειδή όμως βρισκόμαστε παρά τα θετικά αυτά βήματα σε λεκτικό και ρητορικό επίπεδο, πολύ μακριά από το να γίνουν πράξη, οφείλουμε να δράσουμε.

Και οφείλουμε να δράσουμε τώρα.

Και αν κάτι αφήνει ως δίδαγμα η ελληνική εμπειρία της διαπραγμάτευσης είναι ότι κανείς δε μπορεί μόνος του.

Χρειάζονται συμμαχίες και κοινά βήματα.

Και αυτό είναι το στοίχημα της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων σήμερα στην Ευρώπη. Ένα στοίχημα υπαρξιακών διαστάσεων όχι μόνο για τις προοδευτικές δυνάμεις και για την Αριστερά αλλά και για την ίδια την Ευρώπη. Γιατί βιώσιμη Ευρώπη, χωρίς τη προοδευτική σφραγίδα, δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει.

Από το Μανιφέστο του Βεντοτένε μέχρι και τη Συνθήκη της Ρώμης, η πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης έχει, σε σημαντικό βαθμό, διαμορφωθεί από την πολιτική έμπνευση προοδευτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων.

Στην κατεύθυνση αυτή, στη τελευταία Συνάντηση των προοδευτικών ηγετών που οργάνωσε ο Πρόεδρος Ολάντ στο Παρίσι, πρότεινα και δεσμευτήκαμε να οργανώσουμε ένα forum των ευρωπαϊκών προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων. Γιατί, ξέρετε, το σημερινό στρατηγικό αδιέξοδο της Ευρώπης είναι, σε μεγάλο βαθμό, αντανάκλαση και του στρατηγικού αδιεξόδου της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας και της Αριστεράς. Και από αυτό το αδιέξοδο θα πρέπει εμείς να βγούμε πρώτοι, για να μπορέσουμε να βγάλουμε και την Ευρώπη. Και σε αυτή τη κατεύθυνση βλέπω ενδιαφέροντα σήματα, όπως την πολιτική στροφή του γερμανικού SPD και τη συγκυβέρνηση στο Βερολίνο με την Αριστερά και τους Πράσινους.

Αυτόν τον ενδιαφέροντα και αναγκαίο διάλογο για το μέλλον της Ευρώπης που προφανώς αφορά και το μέλλον της Ελλάδας, δε μπορούμε παρά να τον διεξάγουμε και στη πατρίδα μας.

Αφού ούτως ή άλλως η Ελλάδα είναι στο επίκεντρο της συζήτησης και των εξελίξεων.

Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ σε λίγες μέρες είναι ένα βήμα, μια ευκαιρία για να ξεκινήσει αυτός ο διάλογος. Ξέρω βέβαια ότι σε αυτόν το διάλογο δε δύνανται να συμμετάσχουν οργανωμένες δυνάμεις της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, αφού έχουν κάνει  δυστυχώς αυτοκαταστροφικές πολιτικές επιλογές στοίχισης πίσω από την ακραία νεοφιλελεύθερη δεξιά του κου Μητσοτάκη.

Γνωρίζω όμως ότι εκτός από τα κόμματα υπάρχουν και δυνάμεις, κινήσεις, προσωπικότητες του ευρύτερου προοδευτικού, ανανεωτικού και σοσιαλιστικού χώρου που είτε σε προσωπικό είτε σε συλλογικό επίπεδο θέλουν αν λάβουν μέρος, θέλουν να καταθέσουν την άποψή τους, θέλουν να προσφέρουν στη μεγάλη προσπάθεια για την αλλαγή στην Ευρώπη, στη μεγάλη προσπάθεια για την ανάκαμψη και την ανασυγκρότηση της πατρίδας μας.

Σε όλους αυτούς θα ήθελα με τη σημερινή ευκαιρία να απευθύνω ανοιχτή πρόσκληση διαλόγου και συμπόρευσης.

Γιατί η προσπάθειά μας να ξαναστήσουμε την Ελλάδα στα πόδια της αλλά με τη κοινωνία όρθια και προστατευμένη, είναι μια προσπάθεια που μας αφορά όλους.

Όλες τις προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις.

Όλους τους προοδευτικούς πολίτες.

Από αυτόν τον αγώνα δε μπορεί να περισσεύει καμιά και κανείς.

Θέλω λοιπόν να ευχαριστήσω τον Δημήτρη για τη σημερινή αφορμή να συναντηθούμε. Κυρίως, να τον ευχαριστήσω για το έργο και τη προσπάθειά του.

Ως επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ως μοναδικού Έλληνα και μοναδικού αριστερού Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, γιατί με την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεών του διαμορφώνει μια νέα δυναμική στο Ευρωκοινοβούλιο.

Σας ευχαριστώ πολύ.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)