Τετάρτη 24/7 Η επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα
"Να δώσουμε την υπόσχεση ότι αυτό είναι το τελευταίο μνημονιακό καλοκαίρι. Να δώσουμε την υπόσχεση ότι την επόμενη φορά που θα έρθω εδώ θα συζητάμε για λύσεις", τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας κατά την επίσκεψή του στους εργαζομένους των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων στο εργοστάσιο ΕΒΟ - ΠΥΡΚΑΛ, στον Υμηττό.
Ταυτόχρονα, ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε την εναντίωσή του στα σχέδια της δικομματικής κυβέρνησης, που αποσκοπούν στην πλήρη αποδιάρθρωση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων, η οποία συνοδεύεται και από απολύσεις 2600 εργαζομένων, που αναμένεται να ενταχθούν σε διαθεσιμότητα. Δήλωσε αντίθετος στην ιδιωτικοποίηση -σαλαμοποίηση της αμυντικής βιομηχανίας και δεσμεύτηκε ότι, ως κυβέρνηση, θα ακυρώσει κάθε τέτοια πράξη, όπως επίσης και τις τυχόν απολύσεις εργαζομένων στα εργοστάσια αυτά. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε συγχρόνως σειρά προτάσεων -δεσμεύσεων του κόμματος για την αμυντική βιομηχανία.
Οι δεσμεύσεις Τσίπρα έγιναν με ικανοποίηση δεκτές από τους, επί 7μηνο απλήρωτους, εργαζομένους, όπως φάνηκε από τις αντιδράσεις τους, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τους χαιρετισμούς των συνδικαλιστών Π. Δούκα, Ο. Μπίρμπα και Γ. Στεφανόπουλου.
Μαζί με τον Αλ. Τσίπρα στις εγκαταστάσεις της πρώην "ΠΥΡΚΑΛ" ήταν και οι βουλευτές Θ. Δρίτσας, Δ. Στρατούλης, Αλ. Μητρόπουλος, Β. Χατζηλάμπρου, Γ. Βαρεμένος και Γ. Σταθάς, επίσης το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Γαβρίλης.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απευθυνόμενος στους εργαζόμενους των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων, έκανε ειδική αναφορά και στα 39 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, τονίζοντας ότι με την πολιτική των μνημονίων " ζούμε σε μια δημοκρατία ανάπηρη".
Το αναλυτικό ρεπορτάζ του alterthess.gr για το προαποφασισμένο λουκέτο σε ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ και ΕΑΣ:
“Θα μάθετε την τύχη σας το βράδυ στις ειδήσεις”
Με αυτά τα λόγια απάντησε στους εργαζόμενους της ΕΛΒΟ που επισκέφτηκαν χθες το ΥΠΟΙΚ, ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών, όταν του ζητήθηκε να παρουσιάσει το σχέδιο της κυβέρνησης για την εταιρία. Μάλιστα αρχικά τα στελέχη του υπουργείου αρνήθηκαν να έχουν συνάντηση με το σωματείο της ΕΛΒΟ, με τους εργαζόμενους να “προσπερνούν” τα μέτρα ασφαλείας και να φτάνουν στα γραφεία του οικονομικού επιτελείου.
Τελικά η δέσμευση του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου έγινε πράξη και λίγο πριν ολοκληρωθούν τα δελτία των 20:00, με μια λιτή ανακοίνωση η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα το σχέδιο αναδιάρθρωσης του συνόλου της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας.
Συγκεκριμένα, τα σχέδια της κυβέρνησης έχουν ως στόχο την ιδιωτικοποίηση των ΕΑΣ,ΕΛΒΟ και ΛΑΡΚΟ εντός του 2014, «ή/και τη διευκόλυνση πώλησης επιμέρους στοιχείων του ενεργητικού τους».
Όπως αναφέρει η κυβερνητική ανακοίνωση, «με τη βοήθεια των συμβούλων και σε συνεργασία με τη διοίκηση και τους εργαζόμενους των εταιρειών θα διερευνηθούν υλοποιήσιμα σχέδια αναδιάρθρωσης. Τα σχέδια αυτά θα περιλαμβάνουν την αναγκαία αναδιάρθρωση και προσαρμογή των εταιρειών προκειμένου να καταστούν βιώσιμες με στόχο την ιδιωτικοποίησή τους εντός του 2014 ή/και να διευκολύνουν την πώληση επιμέρους στοιχείων του ενεργητικού τους».
Όπως σημειώνεται, «τα σχέδια αυτά θα πρέπει να ελαχιστοποιούν το κόστος των εταιρειών αυτών για τον Έλληνα φορολογούμενο και να είναι συμβατά με τους κανόνες της ΕΕ περί κρατικών ενισχύσεων».
«Τα αποτελέσματα του πορίσματος των συμβούλων θα οδηγήσουν σε οριστικές αποφάσεις της Κυβέρνησης έως το τέλος Αυγούστου και την υλοποίησή τους έως το τέλος του τρέχοντος έτους», καταλήγει η σχετική ανακοίνωση.
Στον άερα μένουν έτσι οι πάνω από 2.200 εργαζόμενοι των τριών μεγάλων ελληνικών βιομηχανιών ΛΑΡΚΟ, ΕΛΒΟ και ΕΑΣ ενώ προς το παρόν δεν θα ενταχθεί στο σχέδιο «αναδιάρθρωσης» η ΕΑΒ καθώς έχει το κρίσιμο έργο της συντήρησης των πυροσβεστικών αεροσκαφών.
Τι κρύβει η κυβερνητική ανακοίνωση
Η κυβερνητική ανακοίνωση μπορεί να θύμισε την υπόθεση της ΕΡΤ, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για την αναγγελία ενός προαναγγελθέντος θανάτου, καθώς το σχέδιο ιδιωτικοποίησης των τριών εταιρίων υπήρχε στα συρτάρια κυβερνητικών παραγόντων εδώ και μήνες και απλώς εκρεμμούσε η επίσημη γνωστοποίηση της απόφασης. Μόνη διαφορά, η αποφυγή, από πλευράς κυβέρνησης, του ξαφνικού λουκέτου που υλοποιήθηκε πραξικοπηματικά στην ΕΡΤ.
Πιο συγκεκριμένα το σχέδιο της κυβέρνησης προέβλεπε τη συγχώνευση των τριών εταιριών σε μία, με την διακριτική επωνυμία “Ενιαία Αμυντικά Συστήματα” και την ταυτόχρονη μείωση του προσωπικού, με στόχο την παραμονή του 1/3 των συνολικά 2.600 εργαζομένων.
Στη συνέχεια η νέα εταιρία, απαλλαγμένη από τα υψηλά μισθολογικά κόστη θα έμπαινε σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης με στόχο την ολοκλήρωσή της μέχρι το τέλος του 2013.
Μία σειρά από παράλληλες όμως οικονομικές συμφωνίες της κυβέρνησης με ξένους επενδυτές φαίνεται ότι επιταχύνουν τις εξελίξεις και οδηγούν σε αναπροσαρμογή το σχέδιο αναδιάρθρωσης της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Λουκέτο στην ΕΛΒΟ-Διάλυση και ξεπούλημα της ΕΑΣ
Σύμφωνα με πληροφορίες βασικός στόχος της κυβέρνσης είναι ο τεμαχισμός των εταιριών πριν την ιδιωτικοποίησή τους και η πώληση τους τμηματικά, όπως άλλωστε αναφέρει η χθεσινή ανακοίνωση του υπουργείου. Έτσι το πιο πιθανό σενάριο περιλαμβάνει το κλείσιμο της ΕΛΒΟ και την παραμονή ενός συνεργείου μόνο στην εργασία -περίπου 80 άτομα- που θα ενταχθούν στο δυναμικό της ΕΑΣ. Οι εργαζόμενοι αυτοί θα αναλαμβάνουν μόνο εργασίες συντήρισης οχημάτων.
Άλλωστε και παρά το γεγονός ότι η ΕΛΒΟ έχει παραγγελίες να παραδώσει -και να λάβει το αντίστοιχο αντίτιμο- ο αριθμός των εργαζομένων στην εταιρία έχει μειωθεί σε 350, με αποτέλεσμα να δουλεύουν κυριολεκτικά στα παραγωγικά τους όρια, όπως τονίζουν οι ίδιοι στο (ανανεωμένο) alterthess.gr.
Χαρακτηριστικό της απαξίωσης της ΕΛΒΟ αποτελεί η μη πληρωμή μισθών το τελευταίο δίμηνο, ενώ εκρεμμεί η εκταμίευση 7,4 εκ. Ευρώ από την τελευταία αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που έγινε στις αρχές του χρόνου. Εκταμίευση που δεν υπογράφεται από τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, ενώ ο ίδιος συναίνεσε στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.
Παράλληλα η ΕΑΣ θα διατηρήσει μόνο τη μονάδα του Αιγείου, με εμαφανώς μειωμένο προσωπικό. Έτσι θα στηθεί μια ευέλικτη εταιρία, η ιδιωτικοποίηση της οποίας θα προχωρήσει μέχρι το τέλος του Φθινοπώρου και αφού η ιδιθωτική εταιρία που θα αναλάβει την αξιολόγησή της, ολοκληρώσει το έργο της.
Βασικό τμήμα του κυβερνητικού σχεδίου είναι να μπει λουκέτο στις μονάδες του Υμηττού και της Ελευσίνας που στεγάζονται σε οικόπεδα φιλέτα και μπορούν να αξιοποιηθούν αυτόνομα από το ΤΑΙΠΕΔ.
Στη μεν πρώτη περίπτωση η έκταση υπολογίζεται σε 700 στρέμματα, ενώ η περίπτωση της Ελευσίνας συνδέεται άμεσα με την επέκταση του λιμάνιου και ήδη σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχει συμφωνία κάτω από το τραπέζι.
ΕΛΒΟ: Παράδειγμα αποτυχημένης ιδιωτικοποίησης
Το 2000 η εταιρία ιδιωτικοποιήθηκε: το 43% των μετοχών πέρασε στον Όμιλο Μυτιληναίου που ανέλαβε και το management της εταιρίας, ενώ το Δημόσιο κράτησε το 51%. Επρόκειτο τότε η ΕΛΒΟ να αναλάβει τη συναρμολόγηση, ολοκλήρωση και τελική δοκιμή των Leopard 2. Ουσιαστικά έτοιμο έργο. Ο όμιλος δεν έφερε καμία σημαντική δουλειά στην εταιρία ούτε και προχώρησε σε οποιαδήποτε αναδιάρθρωση-εκσυγχρονισμό της. Ούτε καν προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την αναβάθμιση των παραγωγικών δυνατοτήτων που έγιναν με ευκαιρία την κατασκευή των Leopard 2 (νέα σύγχρονη γραμμή συναρμολόγησης, Κέντρο Δοκιμών Ηλεκτρομαγνητικής Συμβατότητας με Ανηχοϊκό Θάλαμο μοναδικό στην ΝΑ. Ευρώπη). Γενικώς δεν έδειξε κανένα επιχειρηματικό ενδιαφέρον εκτός από το να καθίσει στο ήδη στρωμένο τραπέζι.
Λίγο μετά την ολοκλήρωση του έργου της κατασκευής των Leopard αποχωρεί (καλοκαίρι του 2010) χωρίς να έχει λήξει η σύμβασή του με το ελληνικό Δημόσιο αφήνοντας την εταιρία με ελείμματα της τάξης των 110 εκατομμυρίων. Δεν είναι γνωστές οι δεσμεύσεις που τυχόν είχε ο ιδιώτης από τη σύμβαση ή αν υπήρχαν ρήτρες για τη μη τήρηση των υποχρεώσεών του. Η όλη υπόθεση δεν έφτασε ποτέ ανοιχτά στη δημοσιότητα με τις πλήρεις λεπτομέρειές της.
Έκτοτε η ΕΛΒΟ προσπαθεί να ορθοποδήσει μέσα στο γνωστό περιβάλλον της ερήμωσης της ελληνικής οικονομίας. Με διαδοχικές αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου το άνοιγμά της υπολογίζεται ότι μειώθηκε στα 35 εκ. € και το 2012 καταγράφει μικρή αύξηση του κύκλου εργασιών παραμένον-τας ωστόσο ζημιογόνος. Σχεδόν ολόκληρες οι αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου πήγαν σε αποπληρωμές χρεών της εταιρίας και ένα όλο και πιο μικρό μέρος σε μισθούς και αποζημιώσεις του συνταξιοδοτούμενου προσωπικού, καθώς η εντεινόμενη αρνητική κατάσταση της εταιρίας σπρώχνει όλο και περισσότερο στην πρόωρη συνταξιοδότηση.
Το 2010 και 2011 έγιναν μειώσεις μισθών, κατάργηση δώρων και επιδομάτων σύμφωνα με το 1ο και 2ο μνημόνιο για τον Δημόσιο Τομέα ενώ από 1/11/2011 εφαρμόστηκε και το Ενιαίο Μισθολόγιο (παρόλο που η εταιρία είναι βιομηχανία) με ανόητες, συν τοις άλλοις, συνέπειες καθώς η κατάταξη που αυτό προβλέπει βασίζεται στο επίπεδο εκπαίδευσης (χαμηλή, μέση κλπ.) και όχι στα πραγματικά προσόντα των τεχνικών (συγκολλητές, τορναδόροι, ηλεκτρολόγοι κ.λπ.). Χαρακτηριστικό του παραλογισμού είναι ότι δεν προβλέπονται αποζημιώσεις για νυχτερινές βάρδιες ή εργασία στις αργίες.
Πηγή: alterthess.gr
Αποσπάσματα ομιλίας Αλέξη Τσίπρα στους εργαζόμενους.
Αλ. Τσίπρας: Επισκέπτομαι για δεύτερη φορά τις εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ, των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων που μετονομάστηκαν μετά από τη σύμπραξη της ΠΥΡΚΑΛ με την ΕΒΟ. Είχα έρθει πριν τις εκλογές. Και τότε, επίσης, είχαμε επισημάνει ότι υπάρχει ένα σχέδιο υποβάθμισης, απαξίωσης της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στο σύνολό της. Και το σχέδιο αυτό το βλέπουμε σήμερα να ολοκληρώνεται και να απειλεί και εσάς που είστε εργαζόμενοι, αλλά και τα κυριαρχικά συμφέροντα και δικαιώματα της χώρας, διότι η αμυντική βιομηχανία δεν είναι ένας απλός παραγωγικός τομέας.
Επιτρέψτε μου, όμως, μια παρένθεση πριν έρθω στο θέμα που όλους μας απασχολεί. Σήμερα, συμπληρώνονται 39 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Αλλά σήμερα δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε ούτε να είμαστε χαρούμενοι, διότι διαπιστώνουμε ότι μετά από 39 χρόνια αγώνων και αδικαίωτων προσδοκιών του ελληνικού λαού είμαστε μπροστά σε μια ανάπηρη δημοκρατία. Μετά από 3 χρόνια εφαρμογής μιας σκληρής, βάναυσης πολιτικής του μνημονίου που υποτίθεται ότι είναι για τη σωτηρία της χώρας είναι πια κοινή διαπίστωση ότι δεν μπορούν να συμβαδίζουν τα μνημόνια της βαρβαρότητας με τη δημοκρατία, την κοινωνική συνοχή, την πρόοδο, την ανάπτυξη, αλλά και με την όποια προσδοκία για έξοδο από την κρίση. Μετά από 3 χρόνια βαθαίνουν οι πληγές στην οικονομία, την παραγωγική βάση της χώρας και έχουμε φτάσει να έχουμε συσσωρευμένη ύφεση που πλησιάζει το 25%. Τέτοια νούμερα δεν είχαμε δει ούτε σε εποχές πολέμου και ζούμε παρόμοιες καταστάσεις σε περίοδο ειρήνης. Έχουμε μια ανεργία που υπερβαίνει το 30% και για τους νέους είναι κοντά στο 60%. Και παρ' όλα αυτά, το χρέος έχει φτάσει στο 160,5% του ΑΠΕ. Δηλαδή, 3 χρόνια υφιστάμεθα αυτήν την βάρβαρη μονοδιάστατη πολιτική θυσιών, αφού δεν θυσιάζεται όλος ο λαός, αλλά είναι μονόπλευρες οι θυσίες. Τις θυσίες τις κάνουν οι εργαζόμενοι, τα φτωχά και μεσαία στρώματα και κάποιοι έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Και αυτοί που φύλαγαν κλειστά τα ονόματά τους και κρυφά στα υπουργικά τους συρτάρια ή τουλάχιστον μερικοί απ' αυτούς, σήμερα χαίρουν των προνομίων να εκπροσωπούν τη χώρα μας διεθνώς, διότι ανταμείβονται για αυτές τις υπηρεσίες.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, 39 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, μπροστά σε ένα πολιτικό αδιέξοδο για τον τόπο, το λαό και τη δημοκρατία. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ιστορικό αδιέξοδο και σε ένα σταυροδρόμι. Δεν υπάρχει κανείς πια που να μην συνειδητοποιεί ότι αυτό το πρόγραμμα είναι αδιέξοδο. Ακόμα και οι εμπνευστές του. Και 3 χρόνια τώρα τι κάνουμε; Θυσίες, κοινωνική διάλυση και από την άλλη μεριά κάποιες δόσεις οι οποίες μας λένε ότι δεν πρόκειται για τη στήριξη της κοινωνίας, αλλά για να ξεπληρώνουμε παλιότερα δάνεια. Και αυτές οι δόσεις είναι υπό αίρεση. Δεν θα μας δίνονται από εδώ και στο εξής εάν δεν συνεχίζουμε να μπήγουμε ακόμα πιο βαθιά το μαχαίρι στην πληγή.
Άρα, με την ευκαιρία της σημερινής μας παρουσίας εδώ και πριν αναφερθώ στα ειδικά θέματα, θα ήθελα να θέσω ένα κρίσιμο ερώτημα που άπτεται της ιστορικής αυτής επετείου. Ο ελληνικός λαός βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις και ιστορικά διλήμματα. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η πορεία του τόπου είναι αδιέξοδη, ότι αν συνεχιστεί το πρόγραμμα των μνημονίων δεν θα μιλάμε πλέον για τη σωτηρία της κοινωνίας και την ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τις βαθύτατες πληγές, αλλά θα μιλάμε για την ίδια την ύπαρξη της δημοκρατίας και της χώρας ως ανεξάρτητης οντότητας, δηλαδή της ίδιας της εθνικής μας κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας, που απειλείται αν συνεχιστεί αυτό το πρόγραμμα.
Ο ελληνικός λαός θα πρέπει πολύ σύντομα να πάρει γενναίες και θαρραλέες αποφάσεις. Ή θα αρνηθούμε την πορεία προς την καταστροφή γιατί είναι εγκληματική αυτή η δόση και συνταγή του φαρμάκου που μας κάνει χειρότερα και άρα θα μπορέσουμε να ξαναστηθούμε σιγά σιγά με δυσκολίες στα πόδια μας ή θα συνεχίσουμε να σερνόμαστε και να οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια κάθε μήνα που περνά, κάθε μήνα και στιγμή που περνά σε χειρότερες καταστάσεις. Πρέπει να πάρουμε αυτές τις αποφάσεις έγκαιρα και ο ελληνικός λαός να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, αλλά αυτό που ζούμε είναι ένα μαρτύριο με μοναδικό στόχο να διασωθεί μια κάστα προνομιούχων στη χώρα που τυγχάνει να ελέγχουν και την πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης. Να σωθεί η κάστα του πολιτικού συστήματος, των ηθικών και φυσικών αυτουργών της καταστροφής και βεβαίως να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των δανειστών.
Είπατε πριν ότι είναι ένα κράτος μπαταχτσής. Είναι ένα κράτος μπαταχτσής απέναντι στον εργαζόμενο, απέναντι σε όσους χρωστάει. Στους προμηθευτές του, στους μικρομεσαίους έχει κηρύξει στάση πληρωμών. Απέναντι, όμως, στους δανειστές δεν είναι καθόλου μπαταχτσής και τους πληρώνει μέχρι την τελευταία δεκάρα. Αλλά για τους εργαζόμενους, για την κοινωνία που έχει ανάγκη είναι όντως μπαταχτσής.
Θεωρούμε ότι έχουμε υπερβεί κατά πολύ το κρίσιμο εκείνο οριακό σημείο όπου μια κοινωνία βυθίζεται στην απελπισία και την απόγνωση. Και θέλω για άλλη μια φορά να εξάρω την ψυχραιμία και την ωριμότητα με την οποία ο ελληνικός λαός αντιμετωπίζει μια άθλια κυβέρνηση που εξελέγη δίνοντας ψεύτικες υποσχέσεις για επαναδιαπραγμάτευση και δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εφαρμόζει ένα λαθεμένο, βάναυσο πρόγραμμα.
Πριν από μια βδομάδα, ήρθε ο κ. Σόιμπλε στην Ελλάδα. Αντί να φέρει δώρα, έφερε απειλές. Και ο πρωθυπουργός, με το μπλοκάκι του μπροστά στον επιθεωρητή, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να σημειώνει μία μία τις υποχρεώσεις του και να δίνει υποσχέσεις ότι θα τις εφαρμόσει. Σήμερα, μάθαμε ότι ακόμα κι αυτή η κουτσουρεμένη δόση που αποφασίστηκε για να ξεπληρώσουμε παλιά δάνεια είναι υπό αίρεση αν δεν συνεχίσει η κυβέρνηση εν μέσω θέρους να μπήξει το μαχαίρι βαθιά στην πληγή. Πράγμα που σημαίνει ότι με ένα ακόμα φορολογικό νομοσχέδιο που έρχεται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος στη Βουλή απειλούνται πλέον καταθέσεις και περιουσιακά στοιχεία, ακίνητα και καταθέσεις για όσους χρωστούν στο ελληνικό δημόσιο πάνω από 1000 ευρώ. Και αυτό είναι για να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η καμπάνα δεν χτυπά μονάχα για όσους εργάζονται στον δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Για να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η παραγωγική αναδιάρθρωση έχει ήδη λάβει χώρα στις πιο σημαντικές βιομηχανικές παραγωγικές μονάδες στον ιδιωτικό τομέα. Αφορά κάθε έλληνα και κάθε ελληνίδα και απλώς συγκεντρώνονται τα πυρά και το ενδιαφέρον στους εργαζόμενους στον δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα για να εξυπηρετηθεί ένα σχέδιο κοινωνικού αυτοματισμού, δηλαδή να εξυπηρετηθούν οι επικοινωνιακές ανάγκες ώστε να αισθανθούν οι εργαζόμενοι αντιπαλότητα μεταξύ τους και να μην καταλάβουν ποιος είναι ο κοινός τους εχθρός. Αυτοί που εφαρμόζουν αυτή την πολιτική είναι ο κοινός τους εχθρός.
Είπα πριν ότι εδώ έχουμε μπροστά μας ένα οργανωμένο σχέδιο απαξίωσης της αμυντικής βιομηχανίας. Ένα σχέδιο που υλοποιείται σταδιακά και μεθοδικά υπό τον μανδύα της αναδιάρθρωσης. Θέλω, όμως, να επισημάνω ότι η αμυντική βιομηχανία δεν είναι ένας ακόμη παραγωγικός τομέας της χώρας, αλλά συνδέεται άρρηκτα με τη δυνατότητα διασφάλισης των πλέον ζωτικών συμφερόντων της χώρας. Τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) δεν είναι μια οποιαδήποτε παραγωγική μονάδα, αλλά είναι επιχείρηση στρατηγικής σημασίας. Αφού συνδέεται με το αξιόμαχο και τη στρατηγική αυτονομία των ενόπλων δυνάμεων, συνδέεται με την ασφάλεια εφοδιασμού των ενόπλων δυνάμεων και κυρίως με τη δυνατότητα κάλυψης των ενόπλων δυνάμεων σε έκτακτες συνθήκες. Η απαξίωση, λοιπόν, της αμυντικής βιομηχανίας, η απαξίωση εταιριών στρατηγικής σημασίας όπως τα ΕΑΣ, η εκχώρηση με μεγάλο κόστος αυτών των στρατηγικής σημασίας βιομηχανικών μονάδων σε ιδιωτικά συμφέροντα μεταφράζεται υποβάθμιση της αμυντικής δυνατότητας της χώρας σε μια περίοδο που κρίση έχει πλήξει τις δυνατότητες της χώρας, αλλά και των ενόπλων δυνάμεων.
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο έγκλημα που διαχρονικά έχει γίνει στην εταιρία σας, αλλά και συνολικά στην ελληνική αμυντική βιομηχανία. Διότι, πρέπει να λέμε αλήθειες. Και εμείς εδώ δεν ήρθαμε για να απολογηθούμε για τις εγκληματικές παραλείψεις και την κακοδιοίκηση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ήρθαμε, όμως, για να διασφαλίσουμε τη δυνατότητα η χώρα να έχει αμυντική βιομηχανία. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να αναφερθώ στο γεγονός ότι η συγκυβέρνηση των δυο κομμάτων που οδήγησαν σε ενορχηστρωμένη απαξίωση τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, επιχειρούν τώρα να μετακυλίσουν τις δικές τους ευθύνες στις δικές σας πλάτες. Αναφέρομαι σε πολιτικές που οδήγησαν σε τεχνολογικό μαρασμό τις εταιρίες της αμυντικής βιομηχανίας, σε υπέρογκο δανεισμό όχι για να χρηματοδοτηθούν παραγωγικές δραστηριότητες, αλλά για να χρηματοδοτηθούν ελλείμματα. Αναφέρομαι στις αδιαφανείς υπεργολαβίες, τη γιγάντωση του ελλείμματος του ελληνικού εμπορικού ισοζυγίου, στην προτίμηση εταιριών του εξωτερικού για αμυντικό υλικό που μπορούσε να κατασκευαστεί στη χώρα αλλά κάποιοι, μερικοί εξ αυτών λογοδοτούν σήμερα στη δικαιοσύνη, όχι όλοι, κάποιοι επέλεξαν να μην κατασκευαστεί το υλικό αυτό στη χώρα. Αναφέρομαι στις παχυλές αμοιβές κομματικών golden boys στη διοίκηση των εταιριών, δεν τα ξεχνάμε όλα αυτά, ούτε τα θεωρούμε καλώς καμωμένα.
Όμως, εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε έναν οδοστρωτήρα. Η ιδιωτικοποίηση των Αμυντικών Συστημάτων θα σημάνει ότι έχουμε έναν ασθενή και θεωρούμε ότι η λύση είναι να τον σκοτώσουμε, όχι να τον ιάσουμε. Και θέλω να σας πω ότι εμείς λέμε ότι θα ακυρώσουμε κάθε απόπειρα ιδιωτικοποίησης ή σαλαμοποίησης των περιουσιακών στοιχείων των εταιριών. Όταν εμείς λέμε ότι δεν θα αναγνωρίσουμε την εκποίηση και καμιά απόλυση εργαζομένου, δεν το κάνουμε επειδή με αυτό τον τρόπο θέλουμε να χαϊδέψουμε αυτιά. Εάν δεν θεωρούσαμε αναγκαία την ύπαρξη των Αμυντικών Συστημάτων, αλλά και ως μοχλό για την αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση, την αναδιάρθρωση των ΑΣ, αν δε θεωρούσαμε προϋπόθεση για την ανάπτυξη τη στήριξη της δημόσιας παρέμβασης σε κρίσιμους τομείς της παραγωγικής βάσης, δε θα εξαγγέλλαμε την ακύρωση αυτών των αποφάσεων. Δεν το λέμε για να χαϊδέψουμε τα αυτιά σας, ούτε για να γίνουμε αρεστοί. Το λέμε γιατί δεν μπορεί να υπάρξει σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης χωρίς να είναι υπό δημόσιο έλεγχο βασικοί μοχλοί και κλάδοι της παραγωγικής βάσης. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, εμείς έχουμε σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της αμυντικής βιομηχανίας, και των ΑΣ,. Και θα ήθελα να μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω τους βασικούς άξονες αυτού του σχεδιασμού. Διότι, είναι απόλυτη υποκρισία να μαζεύει ο πρωθυπουργός όλα τα κανάλια κι όλους τους υπουργούς καταμεσήμερο στο λιμάνι του Πειραιά για να κόψει μια κορδέλα και μια υποτίθεται επένδυση – γιατί θεωρούν όλες τις ιδιωτικοποιήσεις επενδύσεις, αλλά δεν είναι έτσι- που μπορεί να φέρει 100-200-300 θέσεις εργασίας; 1000 θέσεις εργασίας; Εδώ έχουμε χιλιάδες θέσεις εργασίας σε κρίσιμους παραγωγικούς τομείς και το σχέδιο δεν είναι η αναδιάρθρωση, που θα μπορούσε να φέρει οφέλη και εξοικονόμηση πόρων στο ελληνικό δημόσιο, εφόσον από τη μια τσέπη βγαίνουνε κι από την άλλη μπαίνουνε. Ποιος πληρώνει τις αμυντικές δαπάνες της χώρας; Ο έλληνας φορολογούμενος τις πληρώνει. Γιατί λοιπόν οι αμυντικές, εξοπλιστικές ανάγκες να καλύπτονται από υπέρογκα αμυντικά προγράμματα σε εταιρίες εξωχώριες, που συνοδεύονται συνήθως από μίζες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και να μην έχουμε τη δυνατότητα ένα μέρος αυτών των δαπανών να μπορούμε να τις καλύπτουμε από την εθνική αμυντική βιομηχανία;
Εμείς λοιπόν απέναντι σε αυτή την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που δε βλέπει τίποτε άλλο πέρα από εκποιήσεις και απολύσεις προτείνουμε:
1. Τη δημιουργία ενιαίου φορέα αμυντικής βιομηχανίας υπό δημόσιο έλεγχο, στον οποίο θα υπαχθούν όλες οι κρατικές εταιρίες του τομέα. Με τον ενιαίο φορέα θα πετύχουμε καλύτερο συντονισμό των εταιριών, ενιαία διαχείριση των προγραμμάτων έρευνας και καινοτομίας, ενίσχυση της συνεργασίας, αποφυγή επικαλύψεων στις γραμμές παραγωγής, και μεγιστοποίηση της εκμετάλλευσης των παραγωγικών δυνατοτήτων όλων των εταιριών.
2. Την άμεση εκπόνηση ενιαίας αμυντικής εθνικής στρατηγικής για τον παραγωγικό προσανατολισμό της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας σε συγκεκριμένους τομείς. Και κατά τρόπο που να διασφαλίζει τα ζωτικά συμφέροντα ασφάλειας της χώρας. Η ασφάλεια εφοδιασμού, και η κάλυψη των αναγκών των ενόπλων δυνάμεων σε έκτακτες συνθήκες.
3. Σκοπεύουμε στη ριζική αναθεώρηση του νόμου για τις προμήθειες αμυντικού υλικού. Μετά την ενσωμάτωση της Κοινοτικής Οδηγίας του 2009 στο εθνικό δίκαιο, κατά τρόπο όμως που να διασφαλίζονται τα ζωτικά συμφέροντα ασφάλειας της χώρας στο πλαίσιο του άρθρου 386 της Συνθήκης της Λισσαβόνας. Διότι εδώ δεν υπάρχουν ζητήματα ανταγωνισμού. Εφόσον πρόκειται για την ενίσχυση των αμυντικών αναγκών των ΕΔ δεν τίθεται με βάση το Κοινοτικό Δίκαιο που ομνύουν σε αυτό αλλά δεν το τηρούν ή το τηρούν κατά το δοκούν, δεν τίθεται ζήτημα ανταγωνισμού.
4. Το σχέδιο προβλέπει την αξιοποίηση των μη παραγωγικών περιουσιακών στοιχείων των εταιριών προς όφελος της παραγωγικής τους ανασυγκρότησης.
5. Την άμεση χρηματοδότηση των ΕΑΣ προκειμένου να επαναλειτουργήσει, να γίνει παραγωγική, να πληρωθούν οι εργαζόμενοι. Θεωρούμε αυτονόητο ότι θα πρέπει να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας, αλλά και να δοθεί η δυνατότητα διεκδίκησης νέων συμβάσεων. Αλλά φυσικά το κρίσιμο είναι να υλοποιηθούν αυτές που είναι σε εξέλιξη. Κι αυτό απαιτεί κι έναν επανασχεδιασμό και την ενεργοποίηση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων που εκκρεμούν.
6. Η εκπόνηση ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης των εταιριών, όλων των εταιριών που βρίσκονται στο πλαίσιο της εθνικής αμυντικής βιομηχανικής στρατηγικής. Που δεν περιλαμβάνει μόνο αυτό που σας είπα πιο πριν, ενοποίηση γραμμών παραγωγής και κατάργηση αλληλεπικαλυπτόμενων δραστηριοτήτων, αλλά και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και την κάλυψη των εγνωσμένων κενών σε προσωπικό υψηλής εξειδίκευσης.
7. Η διερεύνηση όλων των δυνατοτήτων σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο για σύναψη διακρατικών συμφωνιών για προϊόντα και υπηρεσίες στον αμυντικό τομέα που θα ενισχύσουν τις προοπτικές βιωσιμότητας της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Υπάρχουν αναξιοποίητες δυνατότητες , υπάρχουν δυνατότητες συνεργασιών με άλλες χώρες, είτε με κρατικές είτε με ιδιωτικές επιχειρήσεις , μέσω διακρατικών συμφωνιών, που δεν έχουν αξιοποιηθεί, διότι, επαναλαμβάνω, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μεθοδευμένο σχέδιο απαξίωσης της αμυντικής βιομηχανίας.
Και, τέλος, πιστεύουμε ότι η ελληνική αμυντική βιομηχανία, και προφανώς και τα ΕΑΣ, πρέπει να αναπτύξουν ολόπλευρα πρωτοβουλίες στον τομέα της έρευνας και της καινοτομίας προπαντός. Με αυτή την έννοια, θεωρούμε ότι πρέπει να υπαχθούν όλα τα ερευνητικά κέντρα των ΕΔ σε ενιαίο εθνικό φορέα που θα δικτυώνεται με την αμυντική βιομηχανία, με δημόσια πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα εσωτερικού και εξωτερικού, και με τις παραγωγικές και επιτελικές σχολές των ΕΔ.
Φίλες και φίλοι, όπως διαπιστώσατε, έχουμε σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Που προβλέπει την ανάσχεση της λαίλαπας και της καταστροφικής επιδρομής του μνημονίου, να κρατηθεί όρθια η παραγωγική βάση και προβλέπει τη σταδιακή ανασυγκρότηση κρίσιμων τομέων για την εθνική ασφάλεια και στρατηγικών τομέων της οικονομίας που αφορούν την ίδια την επιβίωση των πολιτών. Αλλά και άλλων στρατηγικών τομέων της οικονομίας που δεν μπορούν να περάσουν σε χέρια ιδιωτών, όπως είναι η ενέργεια, όπως είναι το νερό. Όμως, για να μπορέσουμε όλα αυτά να τα εφαρμόσουμε, πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η κυβέρνηση που χαίρει της αμέριστης στήριξης ενός σάπιου και διεφθαρμένου συστήματος, του τριγώνου της αμαρτίας που περιλαμβάνει ως κορυφές το πολιτικό σύστημα, την χρεοκοπημένη τραπεζοκρατία, και τα ΜΜΕ, αυτό όλο το σύστημα πρέπει να πάρει ένα μάθημα γερό. Πρέπει να τους σταματήσουμε. Εμείς, μετά την εξέλιξη στην ΕΡΤ διατυπώσαμε σε όλους τους τόνους ότι έναν και μοναδικό στόχο έχουμε, να σταματήσουμε την καταστροφή, έναν και μοναδικό στόχο έχουμε, να ρίξουμε αυτή την κυβέρνηση της καταστροφής. Θα είναι ένας αγώνας ανένδοτος, αγώνας που δεν βρίσκει καλοκαίρια και διακοπές, διότι κάθε μέρα που περνά είναι επώδυνη για τον λαό μας, κάθε μέρα που περνά μπήγει το μαχαίρι πιο βαθιά μες στην πληγή, και κάνει το έργο που σύντομα θα αναλάβουμε ακόμα πιο δύσκολο.
Θέλω να απευθυνθώ με απόλυτη ειλικρίνεια σε όλους σας. Δεν θα είναι εύκολος ο δρόμος που θα βαδίσουμε, αλλά θα είναι ένας δρόμος που θα έχει προοπτική, θα έχει αξιοπρέπεια για όλους μας, δεν θα συνεχίζουμε να σερνόμαστε στο έδαφος, αναξιοπρεπείς, και να τρώμε μια σφαλιάρα μετά την άλλη. Και σας ζητώ όπως, με ωριμότητα και υπομονή κρατάτε τις θέσεις εργασίας, τις δουλειές σας εδώ παρά το ότι δεν πληρώνεστε για 6 μήνες, με την ίδια υπομονή, ωριμότητα και αυταπάρνηση να συνεχίσετε τον αγώνα. Πιστεύω ότι αυτός ο αγώνας θα δικαιωθεί πολύ σύντομα. Διότι δεν υπάρχει άλλο σχέδιο ελπίδας και προοπτικής από το σχέδιο της ανασυγκρότησης, από το σχέδιο της κατάργησης του μνημονίου και της εξάντλησης της εγκληματικής επιλογής της λιτότητας σε μια χώρα που έχει καταστραφεί, δεν υπάρχει άλλο σχέδιο από το σχέδιο της δημοκρατικής διεξόδου, που είναι αναγκαία παρά ποτέ και με αυτά θέλω να κλείσω. 39 χρόνια μετά η δημοκρατία, στον τόπο που γεννήθηκε δοκιμάζεται. Αλλά εδώ είναι η ευθύνη όλων μας. Το ίδιο το Σύνταγμα, με το ακροτελεύτιο άρθρο του, λέει ότι η πιστή τήρηση και η εφαρμογή του εναπόκειται στους ίδιους τους πολίτες. Στον καθένα και την καθεμιά από εμάς. Ας δώσουμε λοιπόν μια υπόσχεση , να είναι το τελευταίο καλοκαίρι που περνούμε κάτω από τον μνημονιακό, τροΐκανό ζυγό. Ας δώσουμε μια υπόσχεση, την επόμενη φορά που θα έρθω εδώ θα συζητάμε μαζί για λύσεις και για την παραγωγική ανασυγκρότηση.
